บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 19 หน้า 2
ความจริง - คุณชายรองเดินเข้ามาในตำหนักขณะนั้นนาฬิกาบอกเวลาราว 23 นาฬิกา คุณชายรองมีท่าทางสบายใจ ฮัมเพลงมาตลอด คุณชายโตเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น อุ้มตาตุ้มมาด้วย “ยังไม่นอนเหรอครับพี่”
“ตาตุ้มฉี่น่ะ เลยเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ แล้วเลยงอแงไม่ยอมนอน”
คุณชายรองเล่นกับหลาน จรวยจะเดินออกมา ชะงักไป “ไงครับ ตาตุ้มหลานอา งอแงเหรอครับ หล่อวันหล่อคืนนะเรา” คุณชายรองร้องเพลงกล่อมหลาน
คุณชายโตมองขำๆ “เป็นอะไรน่ะนายรอง วันนี้อารมณ์ดีเป็นพิเศษ”
“ครับ ช่วงนี้รู้สึกปลอดโปร่ง”
“ตัดสินใจบางเรื่องได้แล้วงั้นเหรอ”
“ใช่ครับ”
“ยินดีด้วย”
“ขอบคุณครับพี่โต กู้ดไนท์ครับ” คุณชายรองฮัมเพลงแล้วขึ้นบันไดไป
จรวยออกมา “อะไรกันคะ คุณโต เลิกกับคุณหญิงก้อยแล้วอารมณ์ดีงั้นเหรอ”
“คงอย่างนั้นมั้ง” คุณชายโตอุ้มตาตุ้มกลับเข้าห้องนั่งเล่น จรวยคิดแผนร้ายต่อ
ศาลากลางสวนตำหนักใหญ่ จรวยส่ายหน้า “คุณชายไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน โธ่เอ๋ย....น่าเวทนาจริง”
ศรีจิตราก้มหน้าดวงตาหลุบต่ำ จรวยยิ้มสะใจ
นมย้อยทุกข์ใจ มองศรีจิตรา “เอ แต่ฉันเห็นุคณชายสบายอกสบายใจมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ”
“แกล้งหลอกให้คนอื่นเชื่อนะซีคะ โธ่เอ๋ย ตัดไม่ตายขายไม่ขาด”
“ค่ะ คงแกล้งหลอกให้คนอื่นเชื่อมาหลายครั้งแล้ว” ศรีจิตรามองจรวย พูดพลางยิ้มเศร้า จรวยไม่รู้ว่าศรีจิตราหมายถึงตัว ยิ้มพยัก “หนูขอตัวก่อนนะคะ คุณนม คุณจรวย” ศรีจิตราเชิญถาดไป
จรวยช่วยส่งให้แล้วมองตามยิ้มสะใจ นมย้อยหยิกต้นขาจรวยสุดแรงเกิด “นี่แน่ะ....จะเอามาเล่าทำไมนะ”
“โอ้ย คุณนม เจ็บค่ะ”
วังวุฒิเวสม์กว้างใหญ่ไพศาล รถแท็กซี่ของตาผลแล่นมา ตรงไปยังตำหนักใหญ่ที่งดงามราวปราสาทยุโรป ในรถตาผลรู้สึกตัวลีบ สาลินแต่งตัวสายเรียบร้อย แต่ดูหรูแพงกว่าปกติ เพราะคุณสร้อยกำชับมา สาลินชักคุ้นเค้ยไม่ตื่นเต้นแล้ว
สาลินลงจากรถ จะขึ้นตำหนัก ตาผลตามลงมา ที่หน้าต่างวังชั้นบน คุณสอางค์มองอยู่ เห็นสาลิน ยิ้มดีใจแล้วรีบกลับเข้าไป
“ลุงผล”