บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 14 หน้า 2
“น่า คุณไปเจอกับพี่สาวฉันหน่อย”
“โธ่ ให้ผมไปทำอย่างอื่นดีกว่า เช่นไปต่อยหน้าใครก็ได้”
“งั้นไปต่อยหน้าอีตาคุณชายนั่นให้ฉันที อีตานั่นจะได้เลิกมักมากในกามารมณ์ กอดจูบผู้หญิงโชว์ให้คนเห็นกลางวันแสกๆ”
อาซิ้มโวย “ไอ้หยา...ไม่น่ามาแหลกร้านอั้วเลย..มีแต่คนไม่ดี” อาซิ้มหันไปเห็นมวยมณี “คนหรือม้าหว่า”
คุณชายเล็กทำตาปริบๆ
รถยุโรปคันยาวหรูเรียบ แล่นมาจอดเทียบบาทวิถี คุณชายรองผูกไทใส่สูทก้าวลงจากรถ ล็อคประตูแล้วก้าวเดินมาตามทาง ท่าทางตรงมาทางร้านเสียโป
สาลินกับคุณชายเล็กก้าวมาจากร้านเสียโป
“เดี๋ยวผมเดินไปส่งคุณที่ห้องสมุดก่อนดีกว่า แล้วค่อยเข้าบริษัท”
“ก็ได้ เอาซี ไป หน้าเดิน” ทั้งคู่ออกเดินไปตามถนน “นี่เราจะวางแผนกันยังไงดี”
คุณชายเล็กเหวอ “แผนอะไรครับ”
“ก็เรื่องไปต่อยปากนายคุณชายชื่อยาวน่ะซี”
“นี่คุณพูดเล่นใช่ไหมนี่”
คุณชายเล็กหยุดมองหน้า สาลินหยุดด้วย สาลินแกล้งพูด “เปล่า ฉันพูดจริง”
คุณชายเล็กรับมุขขบกราม ตาวาว พูดเสียงเข้ม แบมือข้างหนึ่ง อีกข้างกำกำปั้นทุบฝ่ามือแบบผู้ร้ายหนังไทย “งั้นตกลงตามนั้น เราจะสั่งสอนนายคุณชายนั่นให้เจ็บแสบ”
สาลินหัวเราะกิ๊ก “นายคุณชายนั่นมีร้านผ้าไหมอยู่ที่โรงแรมแถวๆสี่แยก ฉันเห็นเขาชอบมาดูร้านบ่อยๆ”
“งั้นเราก็จัดการที่ร้านผ้า...” คุณชายเล็กมองไปแล้วปากอ้าค้าง คำพูดชะงัก คุณชายรองเดินตรงมา คุณชายเล็กเลิกลั่กๆอยู่แวบหนึ่ง แล้วดึงแขนสาลิน สาลินหันมา ตัวบังคุณชายเล็กไว้ คุณชายเล็กพูดเร็วปรื๋อ “ผมไปด้วยไม่ได้แล้วครับ”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“ข้าศึกบุกครับ แย่แล้ว” คุณชายเล็กกุมก้นทำท่ากระโดดหยองแหยง สาลินทำหน้าไม่ถูก ทั้งขำทั้งทุเรศ “คงจะเป็นเพราะเป็ดที่กินแน่เลยครับ”
“บ้าซี ฉันก็กินไม่เห็นเป็นไร แล้วทำไงนี่”
“โธ่ไม่เห็นต้องถาม ก็ไป...เอาออกน่ะซีครับ ผมไปล่ะ” คุณชายเล็กย่อตัว สาวนางหนึ่งเดินมวยโต ตัวสูงใหญ่ มินิสเกิร์ตทันสมัยเดินผ่านมา คุณชายเล็กเข้าประกบวูบ คุณชายรองเดินมาใกล้มาก เห็นแต่มวยยักษ์บังหัวคุณชายเล็กพอดี สาลินโบกมือลายกค้าง เพราะคุณชายเล็กคล้ายหายวับไป อุปทานคล้ายได้กลิ่นเหม็น ทำจมูกย่นหันมา ชนเข้าในอ้อมอกคุณชายรองโครม