บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 33 หน้า 5
“หญิงกลางครับ” ศุภรหันขวับมามองคุณชายรอง ทำหน้าขอความช่วยเหลือ คุณชายรอง ส่ายหน้า ให้เล่นต่อไป “เพราะแก แกคนเดียวไอ้หม่อม สร้างแต่ปัญหา ถ้าหญิงกลางเลิกกับฉัน มันคือความผิดของแกทั้งหมด”
สาลินพาคุณชายรอง ค่อยๆ ลุกเดินไป
ศุภรวิ่งกลับมา “เอาไงวะ หญิงกลางโกรธจริง ๆ ด้วย ไอ้หม่อมนะไอ้หม่อม ไม่น่าช่วยแกเล้ย”
ปัจจุบันที่ร้านผ้าไหม คุณชายรอง ศุภรคุยต่อเนื่อง
“แกควรจะจบละครเรื่องนี้ได้แล้ว เพราะตั้งแต่แกรับบทคุณชายตกยาก คุณสาลินเขาแสดงชัดเจนแล้วว่าเขาเป็นห่วงเป็นใยแกแค่ไหน”
“แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเขาจะต้องไปทำงานกับนายอัศนีย์ ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้ชอบนายนี่สักนิด”
พนักงานหญิงเดินเข้ามา “คุณชายขา มีแขกมาขอพบค่ะ”
คุณชายรองมองไป จิตริณีเดินเข้ามา คุณชายรอง ศุภรลุกขึ้นรับ “สวัสดีครับคุณจิตริณี”
“ค่ะ”
“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”
“ไม่มีหรอกค่ะ มีแต่เรื่องของลินซี่ คุณชายคงรู้แล้วใช่ไหมคะ ว่าลินซี่ลาออกจากห้องสมุด ไปทำงานไนต์คลับของอัศนีย์แล้วค่ะ”
“ลาออกแล้วเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ”
“คุณจะบอกผมแค่เรื่องนี้เองเหรอครับ”
“ไม่ใช่เท่านี้ค่ะ ฉันรู้เหตุผลที่ลินซี่ต้องไปทำงานให้อาร์นี่ เหตุผลที่เธอไม่กล้าบอกคุณ”
“ผมกำลังสงสัยอยู่นี่แหละครับ”
“สิ่งที่ชั้นจะเล่าต่อไปนี้ เพื่อยืนยันว่าทุกอย่างสาลินทำทุกอย่าง เธอทำเพื่อคุณ” จิตริณียิ้มอย่างอ่อนหวาน
ที่วังรัชนีกุล ท่านจันทร์กำลังทอดพระเนตรข่าวโทรทัศน์ หม่อมวาณีนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร รื่นกับโรยนั่งอยู่ที่พื้น
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงเดินเข้ามาหน้าบูดบึ้ง
“วันนี้ ฝนฟ้าตกใหญ่แน่ กลับมาก่อนเที่ยงคืน” หม่อมวาณียิ้มพูดเบาๆ กับลูกสาวคนโปรด “หญิงจ๋า แม่กะว่าจะขายที่ที่ทรงวาดเอาเงินมาให้หญิง รวมกับเงินเก็บของแม่ คงจะพอปลูกบ้านกับซื้อรถใหม่ได้”
“ซื้อทำไมคะ”
“ก็เป็นของขวัญแต่งงานของหญิงกับชายรองน่ะซีลูก”
“หญิงไม่มีวันแต่งกับผู้ชายกระจอกงอกง่อยอย่างนั้นหรอกค่ะ”
หม่อมวาณีอ้าปากค้าง ท่านจันทร์ทรงหันมา ศศิรัชนีถือโหลดอกคัทลียาในกลีเซอรีนเข้ามาพอดี “เอาไว้ไหนดีจ๊ะหญิง”