บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 24
วันรุ่งขึ้น ถนนแถวห้องสมุด กระทะทอดไข่นกกระทาเหลืองอร่าม น้ำมันเดือดพล่าน มีกระชอนทองเหลืองช้อนขึ้น ผ่านหน้าสาลินที่ยืนจ้องอยู่ตาเป็นมัน ที่รถเข็นแม่ค้าเทไข่ลงกระจาดไม้ไผ่สาน แล้วหยิบใส่ถุงกระดาษให้สาลิน สาลินหยิบขนม อ้าปาก แล้วชะงักนึกย้อนไป
สาลินเอาขนมร้อนจี๋ใส่ปาก แล้วหันมาเจอคุณชายรอง “กินเป็นซี อย่างน้อยฉันก็รู้ว่า ควรกินตอนที่มันเย็นแล้ว”
สาลินชะงักแล้วเป่าลมใส่ เป่าแล้วเป่าอีกจนเย็น แล้วเอาใส่ปากเคี้ยวแบบเจ้าหญิงสูงศักดิ์ มีร่างสูงไหล่กว้าง
ก้าวมาเบื้องหลัง สาลินรับรู้ได้ จิตใจระทึกยินดีบางอย่าง แล้วหันมาเตรียมพบ
“ฮัลโหล” คุณชายเล็กแต่งตัวธรรมดามีแจ็กเก็ตทับ ยืนยิ้มเผล่อยู่ตรงหน้า สาลินผิดหวังแต่ข่มไว้มองหน้า “อร่อยไหมฮะ”
สาลินส่งถุงให้คุณชายเล็ก คุณชายเล็กรับมากินหมับๆ “นี่คุณหายไปไหนมา ตั้งเดือนมั้ง”
“โธ่ ก็ผมคนทำงานหาเช้ากินค่ำนี่ครับ แล้วอีกอย่างผมไม่ได้หายไปซักหน่อย ผมก็ไปตรวจปั๊มยายซ้อนประจำ วันหนึ่งผมแวะไปที่บ้านสวน ไม่เจอคุณ เจอแต่คุณผู้หญิงสวยๆ ท่าทางนุ่มนวลเหมือนชาววัง” คุณชายเล็กทำพูดเรื่อยเจื้อย
“หือม์ ก็แปลว่าคุณเจอพี่ศรีเข้าน่ะซี”
“อ๋อ นึกว่าใคร นั่นคือพี่ศรีพี่สาวคุณ”
“เป็นไง พี่สาวฉันสวยไหม”
“สวยฮะ สวยพอๆ กับคุณ”
“คุณอย่ามาโกหกเลย พี่ศรีสวยกว่าฉันตั้งเยอะ เอ ทำไมพี่ศรีไม่ยักเล่าว่าเจอคุณ คุยอะไรกันบ้าง”
“อ๋อ ไม่ได้คุยหรอกครับ เพราะผมได้แต่แอบดูอยู่ที่ท้องร่องสวน”
“อ้าว แล้วทำไมคุณไม่เข้าไปทำความรู้จัก”
“ไม่เอาฮะ ผมอาย” คุณชายเล็กเอานิ้วใส่ปากกัดตามเคย
“คุณอายเป็นด้วยเหรอคะ”
คุณชายเล็กวิจารณ์ในใจ “พูดเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยแฮะ”
“แล้วเมื่อไร คุณจะไปบ้านสวนอีกล่ะ ฉันจะได้หลอกพี่ศรีมาเจอคุณ”
“โธ่ นี่ยังไม่เลิกคิดเรื่องจับคู่คุณศรีกับผมอีกหรือ”
“แหม แต่ตอนนี้ฉันไม่ค่อยได้อยู่บ้านสวนเสียด้วย ช่วงนี้ฉันเทพจรลงเท้า” ความจริงยุคนั้น คนพูดว่าชีพจรลงเท้าแล้ว แต่สาลินพูดตามคุณตา คุณยาย