บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 24 หน้า 3
ที่บ้านสวน ห้องนอนสาลิน สาลินยืนบนม้านั่งเตี้ย ผ้าผืนงามที่คุณชายรองให้ถูกจับเดรปคร่าวๆ เป็นราตรียาวพันรอบตัว คุณยายกับอุ่นเรือนปากคาบเข็มหมุดนับสิบเล่ม ดึงเข็มหมุดออกปักตรึงเป็นจักรผัน สาลินยืนสะดุ้งเฮือกๆ ยุกยิกไปมา
“หนูอยู่นิ่งๆซีลูก แม่ขอคุณป้ามาได้วันเดียวเองนะ”
คุณยายว่า “อย่ายุกยิกซียะ ต๊าย ยังกะหัวละมานกลับชาติมาเกิด”
สาลินอุทธรณ์ “ก็เข็มหมุดมันทิ่มก้นหนูนี่คะ”
อุ่นเรือนดุ “ว้าย ยายสา พูดอะไรน่าเกลียดจริง เป็นสาวเป็นนาง”
“ถ้าเป็นนาง ก็ต้องเสียสาวแล้วซีคะ โอ๊ย” อุ่นเรือนหยิก สาลินร้องโอดโอย
ยายพิณผลักประตูเข้ามา “อุ๊ย แม่คุณ งามยังกะเจ้าหญิง”
คุณยายถาม “แกไปเคยเห็นเจ้าหญิงที่ไหนมา”
“ก็ลิเกวัดใต้เมื่อคืนไงคะ เจ้าหญิงฟ้าลั่นลิ้นดำนางเอกน่ะ ใส่มงกุฎนางงามจักรวาลเหมือนอาภัสราเลยนะคะ”
“หนูชอบจีรนันท์มากกว่า”
อุ่นเรือนคุยกับลูกสาว “จีรนันท์น่ะเขางามเหมือนตัวพระ อาภัสราน่ะสวยเหมือนตัวนาง”
คุณยายเห็นด้วย “ใช่ลูก เหมือนเรากับพี่ศรีน่ะแหละ”
“เออ วันงานพี่ศรีเขาแต่งแฟนซีเป็นอะไรลูก”
“เขาไม่ยอมบอกค่ะ บอกว่าเป็นความลับ” สาลินครุ่นคิดตามศาสตร์แห่งการอนุมาน “เดี๋ยวนี้พี่ศรีเขาพิลึกๆนะคะ” อุ่นเรือน คุณยายมอง “มีลับลมคมใน มีพูดเล่น มีล้อเล่น สดชื่นกว่าแต่เก่าเยอะ”
“ฮึ ใครพ้นคุณป้าสร้อยของแกมาได้ ก็สดชื่นทั้งนั้นแหละ” คุณยายค้อนอุ่นเรือน
อุ่นเรือนทำหน้าขอร้องแม่ตัวเอง “แม่ว่า เพราะเดี๋ยวนี้คุณชายรองมาสนิทชิดเชื้อด้วยมากกว่า คุณพี่สอางค์บอกว่าหมดเยื่อใยกับทางโน้นแล้ว พี่ศรีคงเข้าพิธีอย่างโล่งใจล่ะ”
สาลินชะงักหน้าหงิก เท้าสะเอวขวับ คล้ายนางแบบโว้กยุคปัจจุบัน “กะไว้แล้วไม่มีผิด พอหมดหนทางก็หันมาหาพี่ศรี อีตาบ้า”
สาลินก้าวลงจากแท่นมานั่งโครมบนเตียง อุ่นเรือน คุณยายยังจับผ้าอยู่
อุ่นเรือนดุ “เอ๊ะ หนูนี่ แล้วมันไม่ดีตรงไหน มา มายืนต่อ”
“ไม่เอาค่ะ ว้าย” สาลินคลำก้น “เข็มทิ่มก้นหนูอีกแล้ว”
เวลาล่วงเลยไปจนค่ำคืน ประตูห้องนอนสาลินแง้มออก คุณตาที่ปะแป้งตุ๊กแกที่คอแขนเยี่ยมหน้ามาดู ที่กลางห้อง เห็นคนยืนบนม้าเตี้ยหันหลังให้ ยายพิณกับอุ่นเรือนคุกเข่าตรึงชายกระโปรง เห็นว่าชุดเป็นสุ่มกว้างงามงด ขาดแต่การตกแต่ง