บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 24 หน้า 2
“ผมหิวจัง คุณกินอะไรมาหรือยัง”
“กินแล้ว อิ่มจะแย่ กินอีกไม่ไหวหรอก ฉันไปนั่งเป็นเพื่อนดูคุณกินก็ได้”
ร้านเสียโป สาลินสูดเส้นบะหมี่คำสุดท้ายเข้าปากดังผล็อบ บะหมี่ชามใหญ่ถูกวางลงแทน คุณชายเล็กนั่งตรงข้าม ตรงหน้ามีข้าวหน้าเป็ด มองตาค้าง สาลินคีบลูกชิ้นจากชามใหม่มากิน
“ไหนบอกว่าจะมานั่งเป็นเพื่อนเฉยๆไงฮะ”
สาลินไม่อับอายใดๆ “ตอนนี้ฉันต้องใช้พลังงานแยะ ขืนกินน้อยเย็นนี้ฉันต้องไปเป็นลมแน่”
“คุณไปหาบน้ำฟันดินที่ไหนหรือฮะ”
“ฮึ หาบน้ำฟันดินน่ะยังง่ายกว่า นี่ฉันต้องไปซ้อมรำทุกวันเลยที่วังวุฒิเวสม์”
คุณชายเล็กไม่รู้มาก่อนว่าสาลินมารำด้วย “อ๋อ งานวันประสูติเด็จป้า” สาลินมอง “เอ๊ย....เสด็จพระองค์หญิงใช่ไหมฮะ”
“นี่ฉันต้องโดนคุณป้าสร้อยเอาน้ำข้าวร้อนๆ มานวดแขน นวดมือ ถูกจับหักนิ้วทุกวัน ท่ารำบางท่าก็ต้องยืนตีนเดียวเหนี่ยวกินลมเป็นนางสวาหะ” สาลินโอดกาเหว่า คุณชายเล็กหัวเราะก๊าก “แถมยังต้องแต่งแฟนซีอีก นี่ชุดฉันยังไม่ได้ตัดเลย”
“วันอาทิตย์หน้านี่แล้ว เดี๋ยวไม่ทันนะฮะ”
“คุณรู้ได้ยังไง”
“อ้าว ผมก็วงในเหมือนกันนี่ฮะ”
“ฮึ ที่ฉันต้องมาเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าแสนสาหัสนี่ ก็เพราะอีตาคุณชายเล็กตัวดีนั่นทีเดียว”
คุณชายเล็กลูกชิ้นติดคอ สำลัก “น่า คุณก็คิดซะว่าเป็นนางซินไปงานบอลล์ของเจ้าชายก็แล้วกัน”
“เจ้าชายองค์ไหน”
“ที่ยังว่างก็เหลืออยู่องค์นึงไงฮะ” คุณชายเล็กยืดตัว ดวงตาพราวกรุ้มกริ่ม
“อีตาคุณชายเล็กนะหรือ ไม่เห็นจะอยากเจอเลย นี่เขาเป็นเพื่อนคุณใช่ไหม หน้าตาเป็นยังไง”
“หล่อ เท่ ไม่แพ้ผมเท่าไรหรอกฮะ” สาลินทำจมูกย่น “แต่ไม่ถึงกับเป็นปริ้นซ์ชาร์มมิ่งอย่างพี่...เอ้อ คุณชายรอง”
“พี่ศรีน่ะ เชียร์ฉันกะอีตาคุณชายเล็กนี่เหลือเกิน บอกว่าดียังงั้นดียังงี้ ดีไปหมด”
“หรือฮะ ดีจัง”
“ฮึ ถ้าดีนักก็ให้พี่ศรีแต่งกับอีตานี่เองจะดีกว่า”
คุณชายเล็กสำลักลูกชิ้นติดคอ กุมคอหน้าเขียว อาซิ้มร้องโวยวาย สาลินเข้าทุบหลังก็ไม่หาย ร่างสูงใหญ่ก้าวมาเข้าข้างหลังคุณชายเล็ก เอามือรัดรอบอก ยกขึ้นเขย่า คุณชายเล็กพ่นลูกชิ้นออกมา คุณชายเล็กหมดแรงหันไปขอบใจ มวยมณีอยู่ตรงหน้า ดูกำยำล่ำสัน หน้าวูบ ผมมวยเป็นช่อชั้น
“ง่า ขอบคุณครับ”
“ยินดีฮ่ะ”