บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 32 หน้า 2
“เป็นมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะคะ”
“แล้วทำไมไม่เตือนฉัน”
“ก็....ตอนคุณหญิงใส่เกลือ เหยาะน้ำปลาเหมือนกำลังโกรธใครสักคนอยู่นะค่ะ เราก็เลยไม่กล้าเตือน”
ศศิรัชนีน้ำตาไหล “ แล้วทำไมลิ้นฉันไม่รู้รสอะไรเลย เกิดอะไรขึ้น” ศศิรัชนีสะอื้น รู้สาเหตุแล้ว รื่น โรยรีบหลบเข้าครัวไป
ที่ห้องสมุด จิตริณีกำลังพูดสายอยู่ที่มุมโทรศัพท์ “ฉันจะลองเจรจาดูนะ ค่ะ....อาร์นี่” จิตริณีวางสายโทรศัพท์ แล้วมองมาทางสาลินที่ทำงานอยู่มุมหนึ่งลำพัง ตัดสินใจเข้ามาคุย “ลินซี่ พรุ่งนี้ว่างไหมคะ”
“วันหยุด ว่างซีคะ มีอะไรเหรอ”
“อาร์นี่ชวนเธอไปเล่นเทนนิสน่ะ”
“งั้นไม่ว่างแล้วค่ะ ฉันต้องทำงานบ้าน ซักผ้า เก็บกวาดห้อง”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไปเป็นเพื่อนเธอด้วย”
“ก็ยังไม่ว่างอยู่ดีค่ะ”
“งานนี้นัดมีตติ้งกลุ่มใหญ่ ยายวิรงรองก็มา”
“ยิ่งไม่ว่างใหญ่เลยค่ะ”
“งั้น....ถ้าฉันบอกว่างานนี้คุณชายกิตติก็ไปด้วยล่ะ เขาไปกับคุณหญิงก้อย”
“คุณรองไปด้วยเหรอคะ” สาลินท่าทีลังเล แต่อยากเจอคุณชายรองมากกว่า ยิ้มรับออกมา
ถนนเข้าตัวสโมสร รถบุโรทั่งของคุณชายรองแล่นช้า ๆ มาตามถนน แล้วเครื่องก็ระเบิดขึ้นเสียงดังปัง รถจอดแน่นิ่ง ในรถคุณชายรอง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงในชุดเล่นเทนนิส แต่เสื้อผ้าคุณชายรองยับ
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหน้าหงิก “อะไรอีกคะ จะถึงสปอร์ตคลับอยู่แล้ว”
“มันเป็นอย่างนี้ล่ะครับรถผม พอมันดังตึ่ดๆ สิบหน มันจะระเบิดออกมาหนนึง ฟังซีครับ”
“ฟังทำไมคะ มันน่าภูมิใจนักเหรอ หญิงบอกแล้วใช่ไหมให้เอารถของหญิงมาตายจริง.....เดี๋ยวต้องมีคนรู้จักเราผ่านมาเห็นแน่ๆ”
“ทำไมหรือหญิง หญิงอับอายที่อยู่กับผมหรือ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหน้าบึ้งตอบในใจ “ก็ใช่น่ะซี” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงฝืนยิ้ม “หญิงไม่อายหรอกค่ะ แต่ว่าคนพวกนี้ซุบซิบเป็นงานอดิเรก นินทาเป็นงานประจำ หญิงไม่อยากให้คุณรองต้องตกเป็นขี้ปากเขา”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ผมเริ่มจะชินแล้วล่ะ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงอยากร้องกรี๊ด ตะโกนกึกก้องในใจ “แต่หญิงไม่มีวันชินค่ะ”
คุณชายรองลงจากรถทันที รีบเปิดหน้ารถ คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงตามลงมา “หญิงครับ เออ....ช่วยผมหน่อยซิ”
“ช่วยอะไรคะ”