บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 32 หน้า 5
“เฮ้อ.....คุณหญิงคะ ฉันว่าคุณหญิงคิดมากไปแล้วล่ะ”
“ฉันไม่ได้คิดมาก แต่ฉันคิดรอบคอบต่างหาก ถึงเธอไม่คิด แต่พี่สาวเธอก็คงคิด ไม่อย่างนั้นทำไมยังลอยหน้าอยู่ในวัง ทั้งๆ ที่เป็นหม้ายขันหมากไปแล้ว”
“ใครจะอยู่หรือไปจากวัง เสด็จพระองค์หญิงเป็นผู้ทรงประทานพระอนุญาต ไม่ใช่เข้าออกกันตามอำเภอใจ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงแน่ใจแล้วว่า ศรีจิตราคือคนที่จะได้ครอบครองเรือนหอเพราะน่าจะถูกจับคู่กับชายเล็กแน่ๆ ไม่ใช่สาลิน
จิตริณีเดินเข้ามาพอดี “มีอะไรกันรึเปล่าคะ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มหยัน “ขอบใจมากนะที่ทำให้ฉันเข้าใจอะไรได้อีกเยอะ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงจะออกไป
“คุณหญิงเพิ่งเข้ามาไม่ใช่เหรอคะ ลืมทำธุระในห้องน้ำรึเปล่าคะ”
“เปล่า ธุระฉันหมดแล้วต่างหาก” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยิ้มหยันแล้วออกไป สาลินอ่อนใจ
“ลินซี่ แม่นั่นมาระรานอะไรเธอรึเปล่า”
“เปล่าค่ะ แต่ฉันไม่เข้าใจเจตนาของเธอเลย”
คอร์ทเทนนิส สาลิน จิตริณีเดินข้ามฝั่งมายืนซ้อม อัศนีย์ คุณชายรองนั่งอยู่ด้วยกันข้างสนาม
“อีกเดือนเดียวไนท์คลับของผมก็จะเปิด คุณชายยังเป็นแขกวีไอพีเหมือนเดิมนะครับ”
“เอ....จะเหมาะเหรอ ผมไม่ใช่วุฒิวงศ์แล้วนะ เด็จป้าทรงตัดผมออกจากตระกูลแล้ว กำลังหาชื่อสกุลใหม่อยู่”
อัศนีย์อึ้งไปนิดหนึ่ง “ยังไงคุณชายก็ต้องไปครับ เพราะสาลินเป็นประชาสัมพันธ์ไนต์คลับของผม”
คุณชายรองชะงักมองหน้าอัศนีย์ อัศนีย์อมยิ้ม คุณหญิงเทพีเพ็ญแสง วิรงรองเดินมายืนคุยฝั่งตรงข้ามมองสาลิน จิตริณี
“ไม่นึกนะหญิง ว่าแม่สาลินจะกล้ามาเผชิญหน้ากับหญิงวันนี้ด้วย”
“ยายบ้านสวนนั่นดูไม่กลัวเกรงอะไร กล้าเผชิญหน้า ผิดกับเธอ ลอบทำร้ายฉันลับหลัง”
“พูดอะไรน่ะหญิง ฉันไปทำร้ายลับหลังเธอตอนไหน”
“ก็ที่เธอแส่ลงข่าวคุณรองน่ะซี เธอจงใจกลั่นแกล้งฉันใช่ไหม”
“โถ กลั่นกล้งกลั่นแกล้งอะไรกันจ๊ะ ฉันแค่ทำตามเสาวนีย์ของหญิง”
“ฉันไปสั่งอะไรเธอตั้งแต่เมื่อไร”
“อ้าว ก็ที่หญิงกำชับฉันไว้ไง ว่าให้มีข่าวหญิงกับคุณรองต่อเนื่องเป็นเรื่องชุด เริ่มจากข่าวหญิงกำหนดจะแต่งงานในเดือนสองเดือนนี้ไง”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงคอแข็ง “แต่เธอก็น่าจะรู้ว่าข่าวนี้ไม่น่าเขียน ถ้าเธอยังมีสมองอยู่บ้าง”
วิรงรองฝืนยิ้ม “แต่นี่ฉันก็ใช้สมองเขียนแล้วนะหญิง เพราะเนื้อหาข่าวก็คือ คุณชายรองยอมสละได้ทุกสิ่งเพื่อความรัก คุณชายยอมทิ้งยศศักดิ์เพื่อคุณหญิงยอดดวงใจ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงอึ้ง ยิ่งโกรธกว่าเดิมหลายเท่า “ไม่มีอะไรในโลกนี้ งดงาม เลอค่า ไม่มีวันแปดเปื้อนแล้วเท่าเธอ”