บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 29 หน้า 3
“แล้วจะยังไงดีคะ คุณศรี”
“บอกคุณแม่บ้านว่าตัดใหม่ดีไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ดิฉันคิดว่าชุดไหนถ้าโชว์ท่อนบน ก็ต้องไม่โชว์ขา ถ้าจะโชว์ขา ท่อนบนก็ต้องมิดชิดเท่านั้นเองค่ะ”
ศรีจิตราพูดหลักการที่อ่านมาจากโวกแมกกาซีน พลางขยับตัวให้ไม่เห็นรอยแหวกของผ้า เอียงกายดูแผ่นหลัง มาลา วรรณา อ้าปากค้างพูดไม่ออก
ห้องนอนศรีจิตรา ศรีจิตรานั่งพิงพนักหัวเตียงในมือมีนิทานเวตาล ศรีจิตราอ่านแล้วมีแวววางแผน
วันต่อมา คุณชายเล็กเดินยิ้มระรื่นมาทางเรือนหอ ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักก็แปลกใจก้าวไปที่ศาลาใหญ่ริมบึงบัว ตาโต ที่ศาลาวันนี้มีม่านบาง ปักชายมาขึงไว้ราวฝ่ายใน บนศาลามีสตรีในชุดแมกซี่กรอมพื้น มีผ้าบางคลุมคล้ายกันแดด มาลา วรรณาอยู่เคียงข้างกำลังบัญชาการไปในสระข้างกายมีพานใหญ่ 2-3 พาน วางดอกบัวสุมไว้ ที่สระบัวมีนางข้าหลวงสาวรุ่น 6-7 นาง ลงลุยน้ำเก็บดอกบัว บางนางเอามาทำมงกุฎดอกบัว บางนางเอามาทัดหู บางนางเอามาทำสร้อยคอ มือก็หักดอกบัวมาเต็มแขน ทุกนางคิกคัก หัวเราะ หยอกล้อ ผลักไสวักน้ำสาดราวหนังเอพิคโบราณ
คุณชายเล็กก้าวไปบนศาลา “ทำอะไรกันฮะนี่”
“กำลังวานสาวๆ ช่วยเก็บดอกบัวคะ ดิฉันก็เลยเอานิทานเวตาลของคุณชายมาอ่านไปพลางๆ”
“อ่านไปถึงไหนแล้วฮะ”
“เพิ่งอ่านนิทานเรื่องที่หนึ่งจบไปค่ะ คุณชายอยากฟังไหมคะ”
“ดีฮะ”
“งั้นเชิญนั่งซีคะ” ศรีจิตราผายมือไป มีเบาะวางอยู่พร้อมหมอนอิงหลายใบ
คุณชายเล็กขอบคุณนั่งลงคว้าหมอนใบหนึ่งมากอด ศรีจิตราก็นั่งบนเบาะ แดดอ่อนส่องม่านมาคล้ายภาพในฝัน
“กาลครั้งหนึ่ง มีราชบุตรองค์หนึ่งชื่อ “วัชรมุกุฎ”” คุณชายเล็กนิ่งฟัง “มีสหายเจ้าปัญญาชื่อ “พุทธิศริระ” วันหนึ่งทั้งสองท่องเที่ยวไปถึงสระบัวงามตระการแห่งหนึ่ง”
มาลา วรณา นางข้าหลวงคิกคัก เห็นสระบัวกว้างใหญ่รอบทิศ
“เจ้าชายแยกจากสหายเดินชมสระ ครู่หนึ่งมีหญิงมากมายมาลงอาบน้ำ เก็บดอกบัว แต่มีหญิงหนึ่งและนางกำนัลพักผ่อนอยู่บนศาลา” คุณชายเล็กนิ่งฟัง มองดูภาพตรงหน้า งามราวภาพจากนิทาน “เจ้าชายเข้าไปใกล้ พอดีนางหันมาสบตา” ศรีจิตราเบือนหน้าหลุบตาลงอยู่ พลันหันมาสบตาคุณชายเล็ก “ทั้งคู่พลันตกตะลึงพรึงเพริดไปด้วยรูปลักษณ์ของอีกฝ่าย” คุณชายเล็กอึ้ง “แล้วนางก็ดำเนินไป เก็บดอกบัวดอกหนึ่งขึ้น”
ศรีจิตราตวัดสายตาจากคุณชายเล็ก ขยับไปหยิบดอกบัวมาดอกหนึ่ง คุณชายเล็กมองตาม ศรีจิตราพลันประนมมือหนีบดอกบัวชูขึ้นไหว้ขึ้นไปยังเบื้องบน นิ้วหัวแม่มือจากอุณาโลมดูงามพิศวง “แล้วนางก็ชูดอกบัวขึ้นไหว้ฟ้า”