บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 29 หน้า 5
ภาพคุณชายรองกับคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงกำลังหอมแก้มกันในผับ เนื้อข่าวเขียนว่า “คู่แล้วไม่แคล้วกัน คุณชายกิตติกับหญิงก้อยรีเทิร์นรักอีกหน”
มาลา วรรณา สะดุ้งเฮือก “คุณแม่บ้านขา”
“ขา...อะไรยะ”
“นี่มันรูปคุณชายรองกะหญิงก้อยค่ะ”
คุณสอางค์ชะงักหุบยิ้ม ดูรูปซ้ำ แล้วผลุดลุกร้องกรี๊ด มาลา วรรณาเข้ากอดกัน
หน้าบ้านราชดำริ รถจากวังวุฒิเวสม์แล่นฉิวมาจอดเอียดหน้าเทอเรซ เสียงกรี๊ดคล้ายเป็นเป็นเสียงแตรบีบสนั่น
คุณสอางค์ยังถือหนังสือพิมพ์ในมือ สวมชุดอยู่บ้านชุดเดิม วิ่งตัวปลิวเข้าบ้าน นายยอดเปิดประตูให้ไม่ทันตามเคย เกาหัวแกรก
คุณสร้อยสถิตอยู่บนตั่ง ที่พื้นอุ่นเรือน แม่พิศ กำไลกำลังทำทับทิมกรอบ กำลังเขย่าถาดให้แป้งเกาะตัวแห้ว มีนาง
เล็ก 2 นาง กำลังปอกแห้วอยู่
“นังกำไลไปดูซิ ใครบีบแตร สนั่นลั่นโลก ไม่มีสมบัติผู้ดี ไม่รู้อีไพร่ที่ไหนมา” คุณสอางค์โผล่เข้ามา “ว้าย....คุณพี่ มาได้ยังไงคะ”
คุณสอางค์โผล่มากุมอก หอบแฮ่กนั่งลงบนตั่ง ส่งหนังสือพิมพ์ให้คุณสร้อยอย่างแรง “ต้องมีซียะ ไฟมันสุมอกอยู่ขนาดนี้”
คุณสร้อยดูข่าวแล้วตบอกผาง “ว้าย....ตายแล้ว แล้วแม่ศรีจะทำยังไง”
อุ่นเรือนได้ยินก็เป็นห่วงลูกสาว “มีอะไรหรือคะ ยายศรีทำไม”
คุณสร้อยตาเขียว ยื่นหนังสือพิมพ์ใส่อุ่นเรือน “ก็แหกตาดูซียะ”
อุ่นเรือนกางหนังสือพิมพ์ออกดู กำไล แม่พิศดูด้วย แล้วชะงักมองตากัน อุ่นเรือนอ่าน “คุณหญิงก้อยกลับไปคืนดีกับคุณชายรอง”
คุณสร้อยหน้างอหงิก “นี่แหละน้า คนมันเป็นไพร่ เอามาขัดเกลายังไง กลิ่นโคลนท้องร่องสวนก็ยังอยู่ เชอะ....คิดว่ามีวาสนา แต่ลงท้ายก็คงกลับมาเกาะฉันกินเหมือนเคย”
อุ่นเรือนคอแข็ง แม่พิศ กำไลโกรธแทน อุ่นเรือนแย้ง “แต่มันไม่ใช่ความผิดของแม่ศรีนะคะ”
“ผิดซียะ ผิดที่มันไม่เชื่อฉัน ฉันให้มันแต่งจริตกระบิดกระบวนยวนยั่วคุณชายรอง มันก็บิดแต่เป็นบิดตะกูด สนิมสร้อย เหนียมอาย งอมืองอตีน แม่คุณหญิงก้อยร้อยมาลัยนั่นถึงแย่งไปได้”
“แต่ยายศรี”
คุณสร้อยสวน “นี่....อย่ากล้าดีมาเถียงฉันนะยะ เดี๋ยวเสด็จก็คงทรงไล่มันเปิดกลับมา ฮึ...เสียขมิ้นดินสอพองไปเป็นหาบๆ อย่างนี้ต้องส่งไปอยู่ก้นสวนกับนังน้องสาวชะนีดงนั่น วันๆ ให้ตักอึรดผักให้เหม็นเน่าฉาวโฉ่อยู่นั่นแหละดี” คุณสร้อยหันมาหาคุณสอางค์ “จริงไหมคะพี่สอางค์” คุณสอางค์มองคุณสร้อยนิ่ง แล้วฉับพลันก็ผลักสุดแรงเกิด คุณสร้อยถลาแพร่ดเซไป “ฮือ พี่สอางค์มาผลักหนูทำไม หนูเจ็บ”