บทละครโทรทัศน์ สะใภ้จ้าว ตอนที่ 5 หน้า 3
“เปล่า แต่เพราะเธอก็ทำกางเกงฉันเปียกมาสองหนแล้วเหมือนกัน ถือว่าหายกัน” คุณชายรองยิ้มกริ่ม สาลินสะบัดหน้าพรืด เข้าร้านไป คุณชายรองมองตามขมวดคิ้ว “หา....มากินที่นี้เหรอ อุตส่าห์หนีแล้วนะเนี่ย”
ที่โต๊ะด้านในคอฟฟี่ช้อป คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงนั่งรออยู่หน้าไม่พอใจ คุณชายรองเดินเข้านั่งลง คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงพูดอย่างเย็นชา “ทำอะไรอยู่คะคุณรอง”
“ขอโทษทีหญิง เจอยายเด็กกะโปโลคนเดิมอีกแล้ว”
“ค่ะ เดี๋ยวรับประทานข้าวกลางวันแล้ว จะไปไหนกันต่อดีคะ”
“หญิง เดี๋ยวผมต้องกลับไปทำงานนะครับ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงชะงัก แล้วยิ้มเย็นชา “อ้อ หญิงลืมไปค่ะว่าสำหรับคุณรอง “งาน” สำคัญกว่าสิ่งอื่นๆทั้งหมด”
คุณชายรองถอนใจ “โธ่ หญิง”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงหัวเราะ “โธ่ คุณรอง หญิงไม่ได้ว่าอะไรคุณรองสักหน่อย ล้อเล่นน่ะค่ะ”
คุณชายรองยิ้มโล่งอก มองคุณหญิงเทพีเพ็ญแสงอย่างเอ็นดู “เอาอย่างนี้ เดี๋ยวผมจะพาหญิงไปดูร้านผ้าไหมที่ผมเข้าหุ้นกับนายศุภร แล้วจะฝากให้นายศุภรเทคแคร์หญิง แถวนั้นมีห้างให้หญิงช็อปปิ้งฆ่าเวลาด้วย แล้วพอผมเลิกงานผมจะมารับหญิง”
“ไม่เป็นการรบกวนเกินไปหรือคะ”
“โธ่หญิง ตกลงตามนี้นะครับ”
คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงยังยิ้มพึงใจที่คุณชายรองเอาใจ
ในห้องน้ำหญิงของคอฟฟี่ช้อป สาลินกับจิตริณีเติมแป้งอยู่หน้ากระจก จิตริณีมองดูสาลิน “เติมสีปากนิดนึงดีไหมคะ” จิตริณีไม่รอให้สาลินอนุญาต หมุนลิปสติกสีสวยมาวาดเติมให้สาลิน“เสร็จแล้วค่ะ”
“อุ๊ย สวยจัง” สาลินมองดูกระจก แล้ววางท่านางแบบทำปากเจ่อ เห็นเงาสะท้อนด้านหลังมองมาอย่างสมเพช สาลินสะดุ้งเฮือกรีบทำปกติ ผู้ที่เข้ามาใหม่คือคุณหญิงเทพีเพ็ญแสง ซึ่งปรายตาจากสาลินไปที่จิตริณีแล้วชะงัก จิตริณีเองหันมายิ้มน้อยๆ “อ้าวคุณหญิง สวัสดีค่ะ”
“อืมม์ เรารู้จักกันเหรอคะ”
“ฉันเป็นเพื่อนอัศนีย์กับวิรงรองค่ะ เราเคยเจอในผับครั้งนึง”
“ครั้งไหนเหรอคะ”
“ครั้งที่คุณชายกิตติมาตามคุณสิคะ”
“เหรอคะ ....ขอตัวก่อนนะ” คุณหญิงเทพีเพ็ญแสงท่าทางเย็นชาเดินไปยังห้องน้ำส่วนใน