รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 15 หน้า 11

บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 15 หน้า 11
Entertainment Report_1
29 มิถุนายน 2561 ( 07:00 )
16.1M
2
เกมเสน่หา ตอนที่ 15
19 หน้า

“คุณวัชไม่ได้ให้พวกเค้าเข้ามาหรอกค่ะ แต่” เห็นสีหน้าลำบากใจของพิมลแข

 

ห้องรับแขกบ้านธวัช ธวัชนั่งอยู่ที่โซฟาตัวหนึ่งตาจ้องเขม็งไปที่วุฒาและสมจินตนา อยากจะเข้าไปซัดให้ตาย แต่... เห็นว่าคนที่นั่งเป็นแบ็คให้สองแม่ลูก คือ มาลินี

มาลินีเชิด “ที่ฉันยอมมาคุยด้วยนี่ ไม่ใช่ว่าไม่โกรธนะแต่ยังไงมันก็ย้อนอะไรไม่ได้แล้ว”

วุฒากับสมจินตนาหันมามองหน้ากัน แล้วหันไปยิ้มปลอมๆ ให้มาลินี

“ก็ยังดีที่มีความเป็นสุภาพบุรุษมาสารภาพกันดีๆ พาผู้ใหญ่มาคุยให้เป็นเรื่องเป็นราว”

“ฉันก็ต้องขอโทษคุณมาลินีด้วย ที่ลูกฉันผลีผลามไปหน่อยแต่ก็เพราะรักหนูนกนั่นแหละค่ะ”

“ผมกล้าทำก็กล้ารับครับ ในเมื่อคลิปนั่นมันเกิดผิดพลาดหลุดออกไป ผมก็ต้องรับผิดชอบ ...ด้วยการ แต่งงาน กับเธอ”

“ผิดพลาด ? ...ถ้าแกไม่ได้เป็นคนปล่อย แล้วใครปล่อย” ธวัชทำท่าจะเข้าไปจัดการวุฒา แต่มาลินีเสียงดัง

“ฉันบอกให้คุยกันดีๆ ไง ! เห็นแก่หน้าคนกลางอย่างฉันบ้าง ฉันเองก็โกรธไม่น้อยไปกว่าเธอหรอกธวัช แต่ลองคิดดู ใครมันจะโง่ปล่อยหลักฐานออกมามัดตัวตัวเอง”

สมจินตนาและวุฒาสบตากัน เข้าแผนที่ยอมทำร้ายตัวเองก่อน เพื่อให้มาลินีออกหน้า   ธวัชเถียงไม่ออก

วิสาขาเข้ามาในห้องรับแขกพอดี วิสาขาโวยวาย

“สองแม่ลูกนี่มันไปพูดอะไรกับคุณแม่คะ ถึงได้ตามมาออกหน้าให้ขนาดนี้ทั้งที่มันทำเลวร้ายกับหลานคุณแม่”

“ก็สารภาพความจริงทั้งหมดให้ฉันฟังแบบสุภาพบุรุษไง! แกมาก็ดีแล้ว มาตกลงกันให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไงต่อ”

วิสาขาชี้หน้า “อะไรก็ได้ที่ทำให้ไอ้เลวนั่นไม่ตายดี”

“ยายวิ !”

“ยายนกเป็นลูกวิ คุณแม่ไม่มีสิทธิมาทำแบบนี้”

“ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ ดูแต่ละคนที่แกหาให้ลูก แล้วดูที่ฉันหามา ตาวุฒาเหมาะสมกับยายนกทุกอย่าง ทั้งหน้าตา การศึกษา ชาติตระกูล”

 

เสียงของมาลินีดังออกมาถึงหน้าห้องรับแขก พิมลแข ยืนอยู่กับไพพรรณ แอ๊บ และแอ้ ได้ยินที่ในห้องพูดกันทุกอย่าง “คุณมาลินีไม่ยอมรามือง่ายๆ แน่” / “แล้วแบบนี้คุณนกต้องแต่งงานกับไอ้วุฒาอะไรนั่นจริงๆ เหรอคะ”

ไพพรรณไม่ตอบแอ้ แต่ทำท่าจะเป็นลม จนแอ๊บแอ้ต้องช่วยกันประคอง พิมลแขทำท่าจะเข้าไปช่วยไพพรรณ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อหันไปอีกทาง “นัย ...คุณนก”

พิมลแข เห็นลัคนัยและเหมือนชนก ทั้งคู่เหมือนเข้ามาในบ้านครู่หนึ่งแล้ว และได้ยินทุกอย่าง


19 หน้า