บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 20 หน้า 4
สายวันใหม่ บ้านธวัช แอ๊บกับแอ้ยืนชะเง้อชะแง้หน้าบ้าน เห็นรถพยาบาลขับเข้ามาก็กระดี๊กระด๊าดีใจ แอ๊บ แอ้ตะโกน “น้าไพ มากันแล้ว !!!”
ไพพรรณรีบจ้ำออกมาที่หน้าบ้านทั้ งที่มือยังถือมีดหั่นผักอยู่ นึกได้ก็รีบหาที่วาง และตามแอ๊บแอ้ไป บุรุษพยาบาลช่วยกันเคลื่อนย้ายธวัชที่นอนบนเตียงหามลงจากรถ “ได้กลับบ้านซะทีนะคะคุณวัช”
ธวัชฝืนยิ้ม แต่แล้วก็หลบตา ค่อนข้างอายทุกคนที่ต้องนอนแบ็บให้คนหาม เหมือนชนกที่นั่งมาด้วยจะลงจากรถพยาบาลมีมือใครคนหนึ่งยื่นมาให้เธอเกาะ ...ลัคนัยนั่นเอง เหมือนชนกห้วน “ยังไม่เข้าบริษัทอีกเหรอ”
“ผมต้องแวะแฟรนไชส์ก่อน บ่ายถึงจะเข้าครับ”
“ถ้ามีงานอะไรที่ฉันต้องเคลียร์ ก็ส่งข่าวมาละกัน”
เหมือนชนกเชิดคอ เดินลงจากรถพยาบาลเอง ปล่อยให้ลัคนัยเก็บมือเก้อๆ
“คุณดูแลคุณน้าไปก่อนก็ได้ ช่วงนี้ไม่มีโปรเจ็กอะไรเร่งด่วน มีแต่งานติดต่อต่างประเทศ ผมกำลังรับพนักงานใหม่มาดูแลด้านนี้โดยตรง” เหมือนชนกพยักหน้า “ก็ดี”
เหมือนชนกจะเดินตามธวัชเข้าบ้าน แต่ลัคนัยเรียกไว้ “คุณนก!” เหมือนชนกเหลียวมามอง ลัคนัยตัดสินใจเอ่ย
“เราไม่ได้ทานข้าวด้วยกันมาหลายวันแล้ว ...เย็นนี้รอทานกับผมนะ”
เหมือนชนกจากที่ทีแรกตึงๆ พอลัคนัยทำท่าเหมือนจะง้อ ก็อ่อนลงมานิด และแล้ว... “ก็ได้”
ลัคนัยค่อยยิ้มออก เหมือนชนกหันหลังเดินเข้าบ้าน กลั้นยิ้มไม่ให้ลัคนัยเห็น กลัวเสียเชิง
ร้านทำผม ภาพบนไอจีขาย มีรูปกระเป๋าหรูใบหนึ่ง และรายละเอียดราคาอยู่ข้างล่างบนมือถือพัชราที่กำลังทำผมอยู่ วิสาขาซึ่งนั่งรออยู่ช้างๆ ชะโงกดู “เกิดอะไรขึ้นมา ปกติไม่เล่นมือสองนี่ ...หรือว่าลิมิเต็ด?”
“ใช่ ลิมิเต็ด ...ลิมิเต็ดมากๆ เพราะ ...นี่รูปเจ้าของที่ฉันไปค้นมา” พัชราสไลด์หน้าจอส่งให้วิสาขาดู
วิสาขาเห็นภาพเต็มๆ ของกระเป๋าใบเมื่อครู่ เจ้าของที่ถืออยู่ คือ เพนนีนั่นเอง
“อย่าบอกนะว่านางถึงขั้นปล่อยกระเป๋า”
“ประมาณนั้นแหละ ไม่ได้แค่ใบเดียวด้วยนะ ...สงสัยจะร้อนเงิน เห็นว่าล่าสุดละครที่นางเล่น จู่ๆ บทก็หายจากหน้ากระดาษเฉย ทั้งที่เป็นตัวหลัก”
“ทำยังไงได้อย่างงั้นจริงๆ” วิสาขาเห็นวงศ์เวศน์กำลังจะเดินเข้ามาในร้าน “เวศน์มาโน่นแล้ว เก็บๆ”
พัชรารีบเก็บ แต่กลายเป็นทำมือถือหล่นไปบนพื้น ความรนทำให้ลงไปตะครุบมือถือก้นโด่ง วงศ์เวศน์อึ้ง
“แม่ทำอะไรเหรอครับ” พัชรากลบเกลื่อน “มือถือมันร่วง เพราะมือมันลื่น”
พัชราเห็นคนมอง เขิน “อ่า แม่ว่าแม่ไปล้างมือก่อนนะ”