บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 4 หน้า 5
ขณะที่เธอยังไม่มีอะไรเทียบเค้าได้ ทำให้รู้สึกตัวลีบเล็กลงอย่างช่วยไม่ได้ ... ลัคนัยที่แอบเหลือบมองเหมือนชนก ก็สังเกตเห็นสีหน้าฝืดฝืนก้ำกึ่งของอีกฝ่าย...รู้สึกเห็นใจนิดๆ
ทางเดินภายนอก โรงพยาบาลแพทย์ทหาร วิสาขาเดินมาพลาง คุยมือถือไปพลางบ่น
“ไม่รู้จะให้ฉันมาช่วยทำไม ไม่ได้มีคุณสาเป็นนายพลเหมือนเธอนะยะ นี่ ! เห็นแก่ว่าเธอรับปากจะหาหนุ่มให้ลูกฉันหรอกนะ ถึงได้ยอมมา” วิสาขาวางสาย แล้วกำลังจะหาทางไปเจอเพื่อน แต่เห็นยายแก่ร่างใหญ่สีหน้าไม่สู้ดีเดินเซมา จากเดินเซๆอยู่ ก็เกิดทรุดลง “อุ๊ยคุณ !! ระวังค่ะ” วิสาขารีบโผเข้าไปช่วย
วิสาขาสวมส้นเข็มสูงปรี๊ดเข้าไปประคองยาย เจอแรงน้ำหนักตัวของยายทิ้งลงมา เข่าทรุด “โอ๊ะ!!”
“ผมช่วยดีกว่าครับ” หมับ !! มือใหญ่แข็งแรงมาช่วยประคองยายไว้จากอีกด้าน วิสาขาจากหนักอึ้ง รู้สึกเบาและตัวลอยขึ้นมาโดยพลัน พอเงยขึ้นมองก็ต้องตะลึง เห็นตั้งแต่เท้าจรดศีรษะของชายหนุ่มร่างสมาร์ทในชุดราชการทหารสีขาว เครื่องแบบแพทย์ทหารโก้มาก วิสาขาถึงกับเผลออ้าปากค้าง!
วงศ์เวศน์พูดกับยาย “หน้ามืดใช่มั๊ยครับ? นั่งพักตรงนี้ก่อนนะครับ” วงศ์เวศน์ประคองยายให้ค่อยๆนั่งลงที่แนว
ขอบอิฐที่สูงจากพื้น หันไปถามวิสาขา “คุณเป็นญาติรึเปล่าครับ?” วิสาขายังตะลึงค้างอยู่ มองแต่หน้าวงศ์เวศน์
“ขอโทษครับ คุณเป็นญาติคุณป้ารึเปล่าครับ?”
วิสาขารู้สึกตัว “อุ๊ย เปล่าๆ คะ ฉันแค่ผ่านมาเฉย ๆ”
“งั้นผมขอฝากคุณป้าแป๊บนึงได้มั๊ยครับ ผมจะให้เจ้าหน้าที่เค้าเอารถเข็นมา”
“ได้ ได้ค่ะ!! ไม่มีปัญหา”
“ขอบคุณนะครับ” วงศ์เวศน์ยิ้มโลกสว่างให้ก่อนจะก้าวยาวๆ ไป
วิสาขามองตามคอยืดยาว “อั๊ยยย !!! ไม่นึกว่ามาโรงพยาบาล จะเจองานดีขนาดนี้นะเนี่ย!”
วิสาขาอาการออก ก่อนจะได้สติ หันไปช่วยดูอาการยาย หยิบหาเอากระดาษแถวนั้นมาพัดๆ ให้
“ดีขึ้นมั๊ยคะ?” วิสาขาสายตาไม่วาย เหล่ตามวงศ์เวศน์ที่เดินไปเท่ ๆ เฮ้อ.. พรีเมี่ยมเลยนะเนี่ย!
ภายนอกโรงเรียนแพทย์ทหาร วิสาขาเดินมาถึงบริเวณลานอนุสาวรีย์ เห็นพัชราเป็นแม่งานคอยช่วยดูแลการถ่ายทำวีทีอาร์อยู่ มีตากล้องและทีมงาน เซ็ทอุปกรณ์รอถ่าย
“ยัยพัช ไหนล่ะพรีเซนเตอร์สปอตระดมทุนปีนี้ ถ้าไม่เริ่ดจริง ระวังจะหาทุนไม่พอสร้างตึกศูนย์การแพทย์นะ”
“จ้า ไม่ต้องมาขู่หรอก เอ น่าจะมาได้แล้วนะ”
พัชราสอดส่ายสายตาหา วิสาขาก็มองตามด้วย แล้ววิสาขาก็เห็นวงศ์เวศน์เดินเข้ามา
วิสาขาหรี่ตา “เอ๊ะ หนุ่มคนนั้นนี่” วิสาขาตื่นเต้น “เมื่อกี๊ฉันเจอเค้าด้วย เริ่ดสุดๆ ทั้งสมาร์ททั้งใจกว้างนี่ ถ้าพรีเซนเตอร์เธอไม่เริ่ดเท่าเค้า ต้องไปทาบทามเค้ามาแทนเลยนะยะ”