บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 21 หน้า 5
“น้ารู้นะว่าเวศน์ต้องการจะบอกอะไรยายนก แล้วก็คิดว่ายายนกเองก็รู้ด้วย แต่ทำไงได้ ลองปักใจเชื่อว่าได้พ่อคืนมาแล้ว อะไรก็มาทำลายความเชื่อนั้นยาก”
“แต่ผมเห็นต่างนะครับ ผมเชื่อว่าน้องทำได้”
วิสาขาขำ “น้าเป็นแม่ยังไม่เชื่อเลย แล้วเวศน์เอาอะไรมามั่นใจ”
“ก็เพราะเห็นจากแม่น้องไงครับ” วิสาขาเหลือบมองวงศ์เวศน์ เขากำลังมองเธออยู่เหมือนกัน
“น้องนกรับทั้งบุคลิก รสนิยม และนิสัยหลายอย่างจากน้าวิ แต่แค่มีประสบการณ์ชีวิตน้อยกว่า ทำให้รับมือกับความเปลี่ยนแปลงได้ช้ากว่า ...ตอนนี้น้องมีคุณนัย และอนาคตก็อาจจะมีโซ่ทองคล้องใจ บางอย่างอาจได้มาเรียนรู้จากการมีครอบครัวของตัวเองนี่แหละ” วิสาขาคิดตามที่วงศ์เวศน์พูด แล้วก็พยักหน้า
“มันก็จริงนะ ถ้าน้าไม่มียายนก ป่านนี้ก็คงเคว้งคว้างเหมือนกัน” วิสาขายิ้มขม “เป็นแม่ม่ายผัวหย่าในวัยสี่สิบปลาย แก่เกินจะเดทใคร”
วงศ์เวศน์หลุดพูด “เดทกับผมก็ได้นี่ครับ”
วิสาขาเลิกคิ้วมองวงศ์เวศน์ วงศ์เวศน์เพิ่งรู้ตัวว่าหลุดพูดอะไรออกไป รีบแก้
“ทุกวันนี้เราก็เดทกันอยู่แล้วนี่ครับ ...น้าวิ ...ผม ...แล้วก็แม่ผม”
วิสาขาหัวเราะ “เวศน์เอ๊ยเวศน์น่าสงสารจริง แทนที่จะได้ไปเดทกับสาวๆ ต้องมาเดทกับแม่ๆ”
วงศ์เวศน์แค่ยิ้ม แต่ไม่ต่อความ เพราะกลัวจะส่อพิรุธอีก
“โอเค งั้นก็รีบไปรับแม่เธอไปเดทกัน โทรตามยิกแล้ว”
วงศ์เวศน์กุลีกุจอเปิดประตูให้วิสาขาขึ้นไปนั่ง ทั้งสองไม่ได้มีท่าทีขัดเขิน เหมือนทำแบบนี้เป็นปกติ
แผนกฝากครรภ์ โรงพยาบาล พิมลแขยืนหลบมุมคุยโทรศัพท์
“ค่ะแม่ แขจะลดความอ้วน จะได้กลับไปรับงาน ...” พิมลแขฟัง “รับงานค่ะ ไม่ใช่รับเดท เลิกติดต่อคนนั้นคนนี้ให้แขได้แล้ว” พิมลแข เห็นลัคนัยมาหยุดยืนใกล้ๆ “แค่นี้นะคะลูกค้าเข้า ...เที่ยวให้สนุกนะ”
พอวางสายจากทอแสง พิมลแขก็บ่นลัคนัยทันที
“บอกแล้วนี่นัยว่าไม่ต้องมาเป็นเพื่อนแล้ว ...แขไม่ทำร้ายเด็กคนนี้หรอก”
“ก็ ...แค่มาดูให้แน่ใจน่ะ” พิมลแขมองลัคนัยอย่างอ่อนใจในความดื้อ
ผ่านเวลา พิมลแขและลัคนัยนั่งคุยกันที่เก้าอี้ในแผนก
“คุณยังปิดคุณแม่ เรื่องท้องอยู่อีกเหรอ”
“อือ ...แต่สงสัยเค้ากลับจากทัวร์ยุโรปคราวนี้คงปิดไม่อยู่แล้ว ...ท้องโตขนาดนี้”