บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 24 หน้า 11
เหมือนชนกกัดฟันเบ่งอย่างเจ็บปวด “อึ๊บบบบบบบบบบบบบบบบ”
“เบ่งอีกครับ”
เหมือนชนกพยายามเบ่งด้วยสีหน้าทั้งเหนื่อย ทั้งเจ็บจนแทบจะทนไม่ไหว เหมือนชนกพยายามอดทน
“อึ๊บบบบบบบบบบบบบบบบ”
“อีกครับ !!” เหมือนชนกเบ่งจนน้ำตาไหล บ่งบอกว่าแทบจะอดทนไม่ไหวแล้ว เหมือนชนกกรีดร้องแทบทนไม่ไหว “อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!”
มือของเหมือนชนก พยายามตะเกียกตะกายหาที่เกาะเพื่อช่วยยึดเวลาเจ็บปวดมากที่สุด ทันใดนั้น เห็นมือเหมือนชนกไปคว้าท่อนแขนของลัคนัยไว้ มองลัคนัยที่ใส่ชุดคลุมและมีหน้ากากกันเชื้อโรคปิดครึ่งหน้า ลัคนัยเดินเข้ามายืนข้างเตียงเหมือนชนก เหมือนชนกมองสบตากับลัคนัย ลัคนัยสบตาเหมือนชนกด้วยแววตานิ่ง ดูเย็นชา หมอยังคงเร่ง “เบ่งอีกนิดครับ”
เหมือนชนกพยายามเบ่ง โดยมือของเหมือนชนกยังจับท่อนแขนของลัคนัยแน่น ลัคนัยมองเหมือนชนกที่พยายามเบ่งอย่างเจ็บปวด แล้วมองไปทางหมอด้วยสายตามีแววกังวล ทันใดนั้น !! เห็นสีหน้าหมอและพยาบาลต่างยินดีดีใจ และไม่ถึงเสี้ยวนาที ได้ยินเสียงเด็กทารกร้อง !!!!! เหมือนชนกและลัคนัยได้ยินเสียงเด็กร้อง แล้วต่างมองไปทางหมอที่อยู่ปลายเตียงด้วยสีหน้าดีใจ
“ยินดีด้วยครับ ลูกชายครับ” เหมือนชนกมองหมอด้วยสีหน้าดีใจจนน้ำตาคลอ เหมือนชนกห่วง
“เขาครบสมบูรณ์ใช่ไหมคะ ?”
“ใช่ครับ”
“ขอฉันดูลูกหน่อยค่ะ” พยาบาลทำความสะอาดเด็กและเอาผ้าห่อตัว จะอุ้มเด็กมาให้เหมือนชนกดูใกล้ๆ
ฉับพลัน! ลัคนัยเข้าไปยืนขวางหน้าพยาบาลไว้ และรับลูกมาแทน ลัคนัยพูดเสียงเนิ่งๆ
“ให้ผมดูคนเดียวก็พอครับ” ลัคนัยเน้น “เขาเป็นลูกของผมคนเดียว”
เหมือนชนกมองลัคนัยด้วยสายตาทั้งเจ็บปวดและโกรธ ที่ลัคนัยกำลังใจร้ายกับเธอ “นัย !!!”
ลัคนัยไม่มองเหมือนชนก แต่ยังมองหน้าและพูดกับพยาบาลด้วยเสียงเฉียบขาด
“พาลูกของผมไปที่ห้องเด็กแรกเกิดเลยครับ”
เหมือนชนกเอื้อมมือไปจับแขนลัคนัยไว้และพูดอย่างไม่ยอม “แต่ฉันเป็นแม่เขานะ! ลัคนัย!!”
ลัคนัยหันมองเหมือนชนกด้วยสายตาเย็นชา ทำให้เหมือนชนกรู้สึกว่า “ผู้ชายที่เคยรัก และบูชาเธอเหนืออื่นใด ตอนนี้เขาไม่มีความรักเหลืออีกแล้ว ตอนนี้มีแต่ความโกรธ เย็นชาทะลุผ่านสายตา”
ลัคนัยพูดนิ่งๆ แต่เหมือนมีดแทงกลางใจเหมือนชนก “แม่เหรอ? ..คุณคงลืมแล้ว...ว่าคุณเคยพูด! และทำอะไรไว้บ้าง ! ..คุณเหมือนชนก”