บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 24 หน้า 12
แขนของลัคนัย ที่ถูกมือของเหมือนชนกดึงไว้อยู่ ลัคนัยกระชากแขนตัวเอง ออกจากมือของเหมือนชนก บ่งบอกอารมณ์โกรธ แค้น จนไม่มีอาทรต่อเธอ เหมือนชนกมองมือตัวเองที่ถูกลัคนัยสะบัดออก แล้วค่อยๆเลื่อนสายตามองลัคนัยที่อุ้มลูกเดินจากไป ด้วยสายตาเจ็บปวด รู้สึกผิด จนน้ำตาไหลออกมา
เรือนเล็ก เหมือนชนกพลิกหน้าอันชุ่มไปด้วยเหงื่อไปมา ร้องไห้ทั้งที่ยังหลับตา มีลัคนัยที่พยายามเขย่าให้เธอได้สติ “คุณนก คุณเป็นอะไร คุณนก!!!”
เหมือนชนกสะดุ้งตื่น พอเห็นหน้าลัคนัยที่เข้ามาแตะตัว ความที่ยังอินกับความฝัน เหมือนชนกผลักลัคนัยเต็มแรง “โอ๊ย !!!”
เหมือนชนกได้สติที่เห็นลัคนัยเจ็บ “ฉันขอโทษ ...นายเป็นอะไรมั้ย”
ลัคนัยน้อยใจ “ผมไม่เป็นไรครับ แค่เห็นว่าคุณฝันร้ายเลยมาดู ...ไม่นึกว่าคุณจะรังเกียจผมขนาดนี้”
เหมือนชนกจะปฏิเสธว่าไม่ใช่ แต่ลัคนัยไม่รอฟัง เดินออกจากห้องไปทันที เหมือนชนกไม่ได้ลุกตามไป ได้แต่ประสานมือเหมือนกอดท้องตัวเองไว้อย่างหวงแหน และร้องไห้เงียบๆ
กลางคืน ลัคนัยเปิดประตูออกมานอกเรือนเล็ก ลัคนัยปิดมันและพิงทับไว้ แตะที่ไหล่ซึ่งกระแทกเมื่อครู่
“อีกไม่กี่วัน ...คุณก็ไม่ต้องทนรังเกียจผมแล้ว” ลัคนัยนัยแค่นยิ้มมุมปาก เหมือนประชดในชะตากรรมของตัวเอง
ผ่านเวลาจนใกล้กำหนดคลอด วิสาขาดี๊ด๊าร่าเริงไปเกินหน้าลัคนัยและ เหมือนชนก
“กำหนดคลอดต้นเดือนหน้า! อุ๊ย! งั้นก็เกิดเดือนเดียวกับเธอน่ะสินัย แหม สมเป็นพ่อลูกกันจริงๆ”
วิสาขาดี๊ด๊า “ก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ฉลองวันเกิดพร้อมกันไปเลย”
“หมอเค้านับวันคลอดที่สี่สิบสัปดาห์ครับ แต่จริงๆ ก็อาจจะคลอดก่อนหรือหลังกว่านั้นหน่อยก็ได้ แค่ขอให้อายุครรภ์ 37 วีคขึ้นไป ก็ไม่น่าเป็นห่วงแล้วครับ”
“รู้ดียิ่งกว่าคนจะคลอดเองซะอีก! นี่จัดกระเป๋าไว้ให้นัยนกแล้วด้วยใช่ไหม?” ลัคนัยพยักหน้ายิ้มๆ
วิสาขายิ้มร่า หันไปเห็นสีหน้าเหมือนชนกไม่ค่อยสดชื่น “ไงเรา ใกล้จะได้เห็นหน้าลูกแล้ว ดีใจมั๊ย?”
เหมือนชนกไม่นึกว่าวิสาขาจะหันมาถาม อึกอัก...”ทำไมหน้าเครียดจัง? หรือว่าลูกดิ้นจนนอนไม่พอ”
ลัคนัยก็แอบสังเกตเหมือนชนก เมื่อวิสาขาถาม “เปล่า..ค่ะ..”
วิสาขาลูบท้องเหมือนชนก คุยกับหลานในท้องอย่างแฮปปี้ปลอดโปร่ง
“อีกแค่ไม่ถึงเดือนก็จะได้เจอหน้ายายแล้วน้า โอ๊ยฉันจะเป็นยายแล้ว เร็วจริงๆ” วิสาขาบ่นๆอย่างมีความสุข