บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 5
อรัญภัทรยังยืนอยู่ที่เดิม บนดาดฟ้าคอนโดเจ้เต่า คำพูดของเบอร์รี่ดังก้องอยู่ในความคิด “พี่พิม...ยัง... ยังคิดจะปัดรังควานวิญญาณคุณหญิง ทำยังกับคุณหญิงตายแบบไม่ปกติอย่างนั้นแหละ”
อรัญภัทรนึกไปถึงความฝันของตัวเอง เมื่อวันก่อน
ขณะที่กำลังนอนพักบนโซฟา ระหว่างพักถ่ายละคร อรัญภัทรกอดบทแนบอก กำลังเคลิ้มหลับ พลันได้ยินเสียงของคุณหญิงสุวรีย์ “เอี๊ยม....เอี๊ยม!...ช่วยแม่ด้วย” อรัญภัทร ที่ยังนอนหลับตาอยู่พึมพำ “ค่ะแม่..” ก่อนสะดุ้งตื่นขึ้นมาร้องเรียก “แม่”
อรัญภัทรครุ่นคิดด้วยความฉงนสงสัย ได้แต่ถามตัวเองในใจ “หรือว่านังพิมมันจะทำอะไรคุณแม่”
ทันใดนั้น อรัญภัทรร้องกรี๊ดสุดเสียง เมื่อรู้สึกว่ามือของใครคนหนึ่งตะปบเข้าที่ไหล่
เจ้เต่าตกใจ “คิดอะไรอยู่เอี๊ยม เจ้เอง”
อรัญภัทรเห็นเป็นเจ้เต่า ก็ผ่อนลมหายใจยาว คลายตกใจ “เจ้เต่า!!!”
“เป็นอะไรของเธอเอี๊ยม ถึงได้มานั่งทำท่าจับเจ่าครุ่นคิดจิตใจไม่อยู่กะร่องกะรอยแบบเนี้ยะ”
“เอี๊ยมฝันว่าแม่ตายอย่างทรมาน แล้วเด็กที่ชื่อเบอร์รี่ก็มาบอกว่า นังพิมมันว่าแม่เอี๊ยมเป็นผีมาหลอกมัน...ทำไมมันดูประจวบเหมาะกันจังเลย หรือว่าแม่ต้องการจะบอกอะไร”
“เจ๊ว่าเอี๊ยมคิดมาก ผีเผออะไรที่ไหน ใครจะพูดอะไรก็ปล่อยให้มันพูดไป แต่ใจเราสิต้องนิ่งไว้ อย่าไปเก็บมันมาคิดให้ต้องกังวล”
“แต่ว่า...”
“ไม่เอา ไม่เอา ไม่พูด ไม่คิดมาก นี่ก็ดึกแล้ว เจ๊ว่าไปนอนพักเอาแรงไว้ต่อสู้กับนักข่าวในวันพรุ่งนี้ดีกว่า...ไป..เร้ว” เจ๊เต่าลุกขึ้นดึงแขนอรัญภัทร
“พรุ่งนี้...เอี๊ยมต้องไปงานอะไรเหรอ”
“ก็กองถ่ายเค้าคอนเฟิร์มคิวมาแล้ว พร้อมกับเหตุผลที่เจ้ฟังแล้วมันเจ็บจี๊ดปี๊ดขึ้นไปถึงรากผม ยิ่งกว่าโดนผู้ชายทิ้งซะอีกเนี่ย”
เอี๊ยมทำหน้างง “...อะไรเหรอ”