บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 5 หน้า 4
ทุกคนถามพร้อมกัน “กับใคร??”
“เอ่อ...” อรัญภัทรไม่ทันตอบ
เจ้เต่าซึ่งตกใจตาโตค้างอยู่ รีบถามรัวๆ “คุณวรรษเหรอ? ที่มีคนเห็นว่าเอี๊ยมเป็นตุ๊กตาหน้ารถคุณวรรษเป็นเรื่องจริงใช่มั้ย? นี่ บอกเจ้มาเลยนะ หลังจากวันนั้น แอบไปไหนอะไรกันอีก??”
เจ้เต่าจหยิกอรัญภัทร อรัญภัทรเบี่ยงหลบ แต่ตอบเสียงอ่อน “ก็เอาเบอร์รี่ไปฝากกับคุณวรรษเท่านั้นเอง”
“อย่าให้รู้ทีหลังนักข่าวนะ ว่ามีอะไรมากกว่านั้นน่ะ” เจ้เต่าดุจริง
อรัญภัทรหน้าแหย เสียงมือถือของเจ้เต่าดัง อรัญภัทรได้ทีรีบบอก “โทรศัพท์เจ้ โทรศัพท์ รับสายเร็ว เดี๋ยวงานก็หลุดหรอก”
เจ้เต่าชี้หน้าเอี๊ยมแบบฝากไว้ก่อน คว้ามือโทรศัพท์ขึ้นมารับสายทันที โดยไม่ดูว่าเป็นใครโทร.เข้ามา“สวัสดีค่ะ”
ดาริกา หน้าดาริกาซีดทันทีที่เจ้เต่ารับสาย “ดานะคะเจ้เต่า”
เจ้เต่าทำหน้าเบ้ ไม่น่ารับสายเลย ปราชญ์คว้าโทรศัพท์จากมือดาริกามาพูดเอง ด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่วางอำนาจกลาย ตามนิสัยอาแต่ใจ “จะคอนเฟิร์มคิวของคุณเขมปัญฑาน่ะครับ”
เจ้เต่าได้ยินเสียงปราชญ์ก็ชักสีหน้าไม่พอใจ ไม่ได้สนใจว่าปลายสายเป็นใคร รู้แต่ว่าฉุน แต่ก็ตอบกลับอย่างสุภาพว่า
“ทันทีที่ทางคุณดาแคนเซิลน้อง เจ้ก็ลงคิวงานใหม่ให้น้องเลยค่ะ อย่างที่เรียนแต่แรก คิวน้องแน่นทุกวัน ที่ยอมปล่อยคิวให้กับคุณดา เพราะคุณดาบอกอยากร่วมงานกับน้อง ไม่งั้น..เจ้ไม่ปล่อยตั้งแต่ทีแรกแล้วค่ะ”
“แต่ตอนนี้คอนเฟิร์มงานทุกอย่างแล้วนะครับ เหลือแต่คิวคุณเขม เอ่อ คิวน้อง”
“ยังไงก็ไม่ได้ค่ะ เพราะเจ้ให้คิวคนอื่นไปแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ สวัสดีค่ะ”
“เดี๋ยวครับ...” ปราชญ์รีบพูดก่อนที่เจ้เต่าจะวางสาย
“คะ??”
“ต้องการค่าเหนื่อยเพิ่มเท่าไหร่ ถึงจะมางานผมได้”
“ไม่ได้เกี่ยวกับค่าเหนื่อยค่ะ มันเกี่ยวที่จิตใจ ถ้าอยากร่วมงานกับเราจริงๆ งบไม่ถึง เราก็ไปให้ได้ แต่ประเภทลักปิดลักเปิด เดี๋ยวเฟิร์ม เดี๋ยวไม่เฟิร์ม คอยแต่จะเอาเงินฟาดหัว ให้มากแค่ไหน ก็ไม่ไปค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ที่เสียค่าโทรศัพท์โทร.มา” เจ้เต่ากดวางสายทิ้งไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ปราชญ์กำโทรศัพท์ในมือค้างไว้ด้วยความโกรธ ไม่เคยถูกด่าเต็มๆ อย่างนี้
พาที กับดาริกาหน้าแหย
“สรุปว่าไงครับ??” พาทีรีบถาม