บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 5 หน้า 2
“ก็เค้าบอกว่ารีบถ่าย รีบเสร็จไป จะได้ไม่ต้องเจอกับดาราเรื่องมากที่ไปกับผู้ชายละยิ้มหวาน แต่พอมากองถ่ายดันทำหน้าเป็นตาปลา... เอี๊ยมคงรู้นะว่าตาปลาน่ะมันอยู่ตรงไหน ??” เจ้เต่าพูดพลางชี้มือไปที่เท้า อรัญภัทรมองตาม หน้าเจื่อน
เช้าวันใหม่ อานนท์เดินเข้ามาในห้องอาหาร พิมพิชชากำลังเตรียมจัดอาหารเช้าอยู่ “อุ๊ย!! กู๊ดมอร์นิ่งค่ะท่าน... วันนี้ ตื่นไวจังเลย ท่านคะ กระเป๋าที่จะเดินทางคืน นี้พิมเตรียมไว้เรียบร้อยหมดแล้วนะคะ”
“อืม...” อานนท์ตอบสั้น สีหน้าเพลียๆ
พิมพิชชามองอย่างสงสัย “เอ่อ...ท่านเป็นอะไรรึเปล่าคะ”
“อืม...เมื่อคืน ผมนอนไม่ค่อยหลับ...ไม่รู้ทำไม...”
“อาจเป็นเพราะพิมแน่เลยค่ะ”
“มีอะไรหรือเปล่าพิม ??”
“คือ... คือ ....พิมเจอผีค่ะ .... ผีนัง...เออ ...ผีคุณสุวรีย์”
“ผีคุณสุวรีย์” อานนท์ทวนคำ
“คือ ท่านมาบอกว่าอยากไปไปเกิดแล้ว ให้เราทำบุญไปให้น่ะค่ะ
“ก็ดีนะ...ถ้างั้นหลังที่จากเรา 2 คน กลับจากประชุมงานที่อเมริกา เราไปทำบุญให้คุณรีย์กันนะ”
“ไม่ได้ค่ะ ต้องรีบทำเลยนะคะท่าน.. ส่วนเรื่องไปอเมริกา คือ.. พิม อยากไปนะคะ แต่พิมกลัวว่าคนอื่นจะมองพิมไปผลาญเงินท่าน ให้พิมอยู่ทำบุญส่งให้คุณผู้หญิงดีกว่านะคะ”
“พิม แต่ผมไปเป็นเดือนเลยนะ คุณแน่ใจนะ ว่าจะไม่ไปกับผม”
“ค่ะ แล้วอีกอย่าง พิมอยากจะไปปรับความเข้าใจกับคุณเอี๊ยมด้วยค่ะ พิมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยที่คุณเอี๊ยมยังเข้าใจพิมผิดอยู่แบบนี้”
อานนท์มองพิมด้วยสายตาซาบซึ้ง คว้าตัวพิมพิชชาเข้าไปกอด “โถ...คนดีของผม ถ้าคุณต้องการแบบนั้น ผมก็จะไม่บังคับ”
“ขอบคุณค่ะท่าน”
“ผมขอโทษนะพิม ที่ผมเลี้ยงลูกได้ไม่ดี ทำให้คุณต้องมาทุกข์ใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้”
พิมพิชชาเงยหน้ามองอานนท์ ออดอ้อนฉอเลาะ “ไม่เอาค่ะ ท่านอย่าโทษตัวเองสิคะ ไม่มีใครผิดทั้งนั้นค่ะ พิมสัญญาว่า พิมจะเอาชนะใจคุณเอี๊ยมให้ได้ค่ะ”
“พิมเป็นคนดี ผมเชื่อว่าสักวันยายเอี๊ยมจะต้องยอมรับในตัวคุณ”