บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 2 หน้า 5
4 มกราคม 2559 ( 15:25 )
1M
เวฬุยาพยายามจะดันตัวขึ้น แต่แทนไทกลับก้มหน้าลงมาต่ำ เวฬุยาตกใจร้องกรี๊ด ผลักแทนไทออกอย่างแรง จนแทนไทผงะเซไป แล้วฉวยโอกาสลุกขึ้น จะเปิดประตูออกไปแต่แทนไทกลับคว้าร่างของเวฬุยาเอาไว้ ดึงเข้ามาอย่างแรง จนเวฬุยาเซเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของแทนไท
เวฬุยาตกใจมาก หน้าซีด ปากสั่น ถามเสียงสั่น “คุณจะทำอะไร??”
แทนไทหัวเราะหมิ่นๆ จ้องตากวนประสาท “แหม!!ไม่น่าถาม มายั่วถึงที่ มันก็ต้องเจออย่างนี้แหละครับ”
แทนไทก้มหน้าลงมาจะจูบ เวฬุยาร้องกรี๊ดสุดเสียงตกใจสุดขีด ยกเท้าเตะผ่าหมากแทนไทโดยอัตโนมัติ แทนไทร้องโอ๊ย ปล่อยมือจากเวฬุยา เปลี่ยนไปกุมเป้าแทน หญิงสาวคว้าแฟ้มเอกสารที่วางอยู่แถวนั้น ฟาดใส่แทนไทไม่ยั้ง “ไอ้ผู้ชายทุเรศ ฉวยโอกาสกับผู้หญิง อย่าคิดนะว่าฉันจะปล่อยแกไปง่ายๆ ฉันจะแจ้งตำรวจ โพสต์เฟซบุ๊คประจานแกเลยไอ้เลว” ผู้จัดการไร่เปิดประตูเข้ามา พอเห็นภาพแทนไทนั่งกุมเป้าอยู่ที่พื้น โดยมีเวฬุยากำลังฟาดเอาๆ ก็อ้าปากค้างตกใจ เวฬุยาหันขวับไปมองผู้จัดการไร่ ชี้ไปที่แทนไทด้วยความโมโห “ไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนนี้มันลวนลามฉัน จับมันส่งตำรวจด้วยนะคะผู้จัดการ ไม่งั้นฉันไม่ยอม.. หนอย ไอ้..ไอ้เจ้าของร้านต้นไม้กระจอก... คิดจะมาซื้อไร่นี้ตัดหน้าฉันเหรอ ไม่มีวัน” ผู้จัดการไร่หน้าซีด อึกอัก เวฬุยายิ่งโกรธ “อย่าบอกนะคะ...ว่าคุณจะปกป้องคนผิด ไปเรียกเจ้าของไร่มาเลยค่ะ เขาต้องเข้าข้างฉันอยู่แล้ว”
ผู้จัดการรีบปฏิเสธ “เปล่าครับเปล่า...แต่...แต่ว่า”
“อะไร??” เวฬุยาเสียงห้วน
“เอ่อ...ก็ผู้ชายเฮงซวยที่คุณกำลังทุบผั่วๆๆๆ อยู่นั่นละครับ คือ เจ้าของที่นี่ครับ”
เวฬุยาอ้าปากหวอ หันไปมองแทนไท ที่กำลังค่อยๆ ลุกขึ้นมายืนจ้องหน้าเวฬุยาเอาเรื่อง
ที่บ้านธาริช ปราชญ์นอนเอกเขนก ทำงานอยู่บนเตียง หน้าจอโน้ตบุ๊กตรงหน้า เป็นภาพรถหรูในโชว์รูมซูเปอร์คาร์ของเขาเอง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่มีสมาธิทำงานนัก นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์คืนที่เขาปลุกปล้ำเขมปัณฑา
ภาพหญิงสาวร้องไห้ เนื้อตัวสั่นดูไร้เดียงสา ทำให้ปราชญ์รู้สึกไม่สบายใจ ได้แต่ถามตัวเองในใจ “นี่เราทำอะไรลงไปวะ???”
ปราชญ์เดินหน้าตาหงุดหงิดเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร ป้าสายนำอาหารมาเสิร์ฟ ท่าทางลังเล จะพูด หรือไม่พูดดี แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจ “คุณปราชญ์คะ คือ...”
“ป้าสายมีอะไรเหรอครับ”
“คือ...เรื่องเมื่อวันก่อน...ป้าไม่เชื่อหรอกนะค่ะว่าคุณปราชญ์จะทำอะไรคุณเขมจริงๆ”
“ผู้หญิงพรรณนั้น แค่เห็นเงิน ทุกอย่างต้องง่ายอยู่แล้ว” ปราชญ์มองหน้าป้าสาย พูดต่อเสียงจริงจัง “ป้าสายบอกคุณพ่อไปเลยนะครับ ว่าผมกับเค้ามีอะไรกันแล้ว”