บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 7 หน้า 3
“นังเอี๊ยมมันคงจะคิด ร้ายๆ แรงๆ แล้วจะเป็นเนตไอดอล ที่ไหนได้..เป็นเปรตไอดอลต่างหาก” พิมพิชชาหัวเราะเยาะสะใจ
“เปรตไอดอล อุ๊ยเป๊ะเวอร์!!” เบอร์รี่ชอบใจ หัวเราะด้วย แล้วพูดต่อ เหมือนหลอกด่าพิมพิชชากลายๆ “แต่คุณเอี๊ยมร้ายยย..ร้ายนะคะ มาจิกหัวเรียกพี่พิมต่อหน้ากองทัพนักข่าวได้ยังไงว่า ‘นังปลวกหน้าเหี่ยว’ ถึงหน้าพี่พิมจะเหี่ยว จะหยาบ จะกร้าน มีฝ้า แต่ไม่ควรพูดตรงๆ แรงๆ อย่างนี้นะคะ”
แต่พิมพิชชาไม่ทันรู้ตัว ด่าอรัญภัทรต่อ “มันคงนึกว่ามันฉลาด ตรงๆ แรงๆ แล้วคนชอบ ที่ไหนได้ มันนั่นแหละอีบ้า ไร้สติ เธอดูสิเบอร์รี่ คนด่ามันเต็มเลย” พิมพิชชาโยนหนังสือพิมพ์ใส่หน้าเบอร์รี่
เบอร์รี่ผวา รับแทบไม่ทัน แอบชำเลืองมองพิม นึกด่าในใจ “แต่ฉันนี่แหละนั่งด่าแก แกยังไม่รู้ตัวอีกอิพิม อิโง่ โง่วๆๆๆๆ!!”
ที่กองถ่ายละคร ผู้กำกับเอะอะอาละวาด เหวี่ยงหนังสือพิมพ์ให้ทีมประชาสัมพันธ์กองละคร “เก็บให้หมดเลยนะหนังสือพิมพ์ ผมไม่อยากอ่าน”
“หนังสือพิมพ์น่ะเก็บได้...แต่...ข่าวที่เค้าแชร์กันมาในโซเชี่ยลล่ะคะ จะเก็บยังไง?” ทีมงานย้อนถาม
ผู้กำกับคิดไม่ออก ทำโวยวายต่อ “ก็...เก็บโทรศัพท์ แท็บเล็ต ให้ไกลหูไกลตาผมแล้วกัน ผมไม่อยากเห็น”
อรัญภัทรที่อีกมุมของกองถ่าย หน้าซีด รู้สึกผิด เจ้เต่า เวฬุยา และเขมปัณฑา หน้าแหย ต่างคนต่างคนหลบหน้าหลบตาผู้กำกับ ที่หันมาโวยอรัญภัทรต่อ “งานก็ต้องถ่ายลวกๆ พอให้มีเทปออกอากาศเพราะ’ดารา’คนดังเบี้ยวคิว นางเอกก็ถูกด่ายับ จนไม่เหลือภาพนางเอก เรตติ้งก็ไม่มี ผมถามทีเถอะ จะถ่ายมันไปทำไม? หั่นตอนให้มันจบๆ ไปเลย”
“พี่คะ...เอี๊ยมขอโทษ” อรัญภัทรพูดนอบน้อม
“ขอโทษตอนนี้แล้วมันได้อะไร? ในเมื่อทุกอย่างมันฉิบหายไปหมดแล้ว” อรัญภัทรหน้าซีด เจ้าเต่ายิ่งซีดหนัก “อย่าคิดว่าตัวเองดังแล้วจะทำอะไรก็ได้นะเอี๊ยม ดาวตกน่ะมีเยอะแยะ และถ้าคุณยังทำนิสัยอย่างนี้ บอกได้เลย เวลาของคุณเหลืออีกไม่นาน” ผู้กำกับเสียงเข้ม จริงจัง
อรัญภัทรน้ำตาซึม ทีมงานในกองถ่าย มีทั้งเห็นใจ และสมเพช
เวฬุยา และเขมปัณฑา มองหน้ากัน เวฬุยามองเขมปัณฑาแบบระแวง ส่วนเขมปัณฑาก็มองเวฬุยาแบบเกรงๆ ก่อนเดินเลี่ยงไป
เวฬุยาเดินตามมา ถามตรงๆ ตามนิสัย “เธอยังไม่บอกฉันเลยนะเขม ว่าวันนั้นเธอลบเบอร์นายวรรษชลจากมือถือยายเอี๊ยมทำไม?”
“ก็..ก็เขม...เขมไม่อยากให้เอี๊ยมมีข่าวเสียหายอะไรอีก??”