บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 7 หน้า 5
ที่ไร่แทนรัก บรรยากาศธรรมชาติสวยงาม แทนไทนอนเล่นอยู่ที่มุมพักผ่อน กำลังหลับเพลิน ประตูเปิดอย่างรวดเร็ว พร้อมการปรากฏของเวฬุยา ในมือมะม่วงสุก ใส่มาในชะลอมใบเล็ก
เวฬุยาเรียก “ไอ้แทน”
แทนไทสะดุ้งตื่น “เธอมาทำอะไรในนี้ หรือว่าจะมาให้ท่าฉันอีก”
เวฬุยาขว้างลูกมะม่วงที่เอามาไปที่แทน ไม่หยุด “ฉันไม่เคยอ่อยแก....ทำไมแกทำกับฉันอย่างงี้...ปล่อยข่าว อย่างนี้เลยเหรอ...ฆ่ากันเลยดีกว่ามั้ย”
“เดี๋ยว ฟังกันก่อน”
“ฉันไม่ฟัง....อีกอย่าง” ลูกมะม่วงในมือกลายเป็นสตรอว์เบอร์รี่ “ฉันไม่ใช่สะตอเบอรี่ โว้ยยย..”
แทนไท โดนลูกสตรอว์เบอร์รี่ กระหน่ำใส่ ร้องลั่น “โอ้ยยยยยย”
แทนไทสะดุ้งตื่น รู้สึกตัวว่าฝันไป สงบจิตใจ แล้วคิดว่า “นี่เราต้องขอโทษยัยสะตอ เอ้ย...มะม่วง จริงๆ เหรอ”
อรัญภัทรเดินออกจากกองถ่าย ลิ่วตรงไปยังถนน เจ้เต่าวิ่งตาม ถามหงุดหงิดปนอ่อนใจ “จะไปไหนอีกล่ะเอี๊ยม??”
“ธุระ”
“อย่าหาเรื่องอีกได้มั้ย??”
“หาเรื่องอะไรเจ้?? เค้าเลิกกองเองนะ ไม่ใช่ความผิดเอี๊ยม”
“งั้นจะไปไหน เจ้จะพาไป” เจ้เต่าถามอย่างอ่อนใจเต็มที
อรัญภัทรยิ้มกวนๆ “จริงเหรอ??”
เจ้เต่าอ่อนใจมากๆ “จริง!ต่อให้ไปทำเรื่องที่คนด่าทั้งเมือง เจ้ก็จะทำกับเอี๊ยม เพราะพูดจนปากฉีกไปถึงหลังหู เจ้ก็ห้ามเอี๊ยมไม่ได้”
“เอี๊ยมเรียนรู้แล้วเจ๊... ตรงไป แรงไป คนก็ไม่ได้มองว่าดี....มันต้องแอ๊บบ้าง ดัดจริตบ้าง พอให้คนตามไม่ทัน มันถึงจะสนุก”
“ตกลงจะทำอะไร??”
อรัญภัทรไม่ตอบ แต่ยิ้ม พร้อมกับยื่นมือไปทำท่าชี้ๆ จะเอากุญแจ เจ้เต่ายอมยื่นกุญแจรถให้ อรัญภัทรรับไปแล้วเดินยิ้มไปที่รถ
“ไปรับเขม กับมะม่วง ไปด้วยกันมั้ย?” เจ้เต่าถาม
“อย่าเลย! เผื่อเราต้องไปนอนในคุก เขมกับมะม่วงจะได้ช่วยกันส่งข้าวผัด กับโอเลี้ยงให้เรากิน” อรัญภัทรยิ้มสนุก
เจ้เต่าได้แต่ทำหน้าระอา โพล่งออกมาว่า “เอี๊ยมจะน่ารักมากเลยนะ ถ้าผ่าหมาถ่างหนอนออกจากปากก่อน”