บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 6 หน้า 3
หนุ่มคนหนึ่งมองพิมพิชชา สลับกับยิ้มให้เบอร์รี่ พูดว่า “คุณป้าท่าทางจะหวงนะครับ”
เบอร์รี่แอบอมยิ้ม แต่พิมพิชชาตาเขียวปั้ด จะกรี๊ดไม่ได้ จำต้องยิ้มแหยๆ
“กลับก่อนนะคะ” เบอร์รี่บอกกับหนุ่มๆ ปล่อยให้เข้าใจว่าพิมพิชชาเป็นป้าจริงๆ เดินกลั้นหัวเราะมาที่พิมพิช
ชา
“ตลกมากมั้ย??” พิมพิชชาถาม
“มากค่ะ..แต่พี่พิมอาจจะต้องแฮชแท็กร้องไห้หนักมาก ที่ใช้โบท็อกซ์หมดอายุ จนเป็นถึงป้าหนู”
“ใช่!! ฉันร้องไห้หนักมาก” พูดจบพิมพิชชาก็บีบน้ำตาไหลพรากๆ ออกมา
เบอร์รี่หน้าเหวอไปทันที ..พิมพิชชาจะเล่นอะไรกันเนี่ย
วรรษชลยังคงนั่งทำงานอยู่อย่างตั้งใจ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น วรรษชลรีบรับทันที เพราะคิดว่าเป็นอรัญภัทร “เอี๊ยมหายโกรธผมแล้วใช่มั้ย??”
พิมพิชชาได้ยินก็โกรธโกรธมาก แต่แสร้งทำน้ำเสียงหวานน่าสงสาร ปนร้องไห้สะอึกสะอื้น “นี่วรรษรับสายแบบไม่ดูเลยเหรอคะว่าใครโทร.มา??”
วรรษชลจำเสียงได้ เซ็งมาก “พอดี..ผมรอสายคุณเอี๊ยมอยู่”
พิมพิชชาเบ้ปาก แต่พูดเสียงเครือ “รู้แล้วค่ะว่ารอสายคุณเอี๊ยม เพราะขนาดพิมร้องไห้หนักมาก วรรษยังไม่มีแก่ใจจะถามซักคำ”
“พิม!!” เสียงวรรษชลบอกความเบื่อหน่าย
“โอเคค่ะ พิมจะพยายามเข้าใจ ว่าเรื่องของเราจบลงไปแล้ว...แต่ถ้าคุณเอี๊ยมโทร.มาหาวรรษ วรรษช่วยบอกคุณเอี๊ยมให้เลิกระรานพิมได้แล้วนะคะ”
“ว่าไงนะ??คุณเอี๊ยมน่ะเหรอระรานคุณ??” น้ำเสียงไม่เชื่ออย่างที่สุด
“ถ้าคุณไม่เชื่อ....คุณก็มาดูเองให้เห็นกับตาแล้วกันค่ะ”
วรรษชลหน้าเคร่ง พิมพิชชาวางสาย เบอร์รี่ตะลึง พิมพิชชาจะทำอะไรอีก เบอร์รี่ตามไม่ทันเอาซะเลย
พิมพิชชานัดพบวรรษชลที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เมื่อพิมพิชชา และเบอร์รี่มาถึง เห็นวรรษชลนั่งรออยู่ด้านในท่าทางร้อนใจ พิมพิชชามองอย่างไม่พอใจ แล้วยื่นโทรศัพท์ให้เบอร์รี่
“ตามแผน ถ้าพลาด แกได้ร้องไห้หนักมากแทนฉันแน่ เบอร์รี่”
พิมพิชชาเดินหน้าบึ้งตึงเข้าไปด้านใน เบอร์รี่มองตามด้วยใจระทึก เก็บทุกรายละเอียดของเจ้านาย