บทละครโทรทัศน์ รักนิรมิต ตอนที่ 11 หน้า 13
“ดูก่อนนะ.....ว่าว่างวันไหน”
“มาหาชั้นเดี๋ยวนี้....ชั้นต้องการพบเธอเดี๋ยวนี้....”
จุลทรรศ์หัวเราะเบาๆ “คงไม่ได้หรอก.....เนตร.....คุณสั่งผมไม่ได้หรอกนะ.....ถ้าผมอยากไปผมก็จะไปเอง....”
เนตรนภาพยายามสงบอารมณ์โกรธ พูดช้าอย่างหนักแน่น
“ถ้างั้นก็ช่วยอยากมาตอนนี้ด้วย......ไม่อย่างนั้นล่ะก้ออะไรที่เธอคิด ที่เธอหวังไว้....มันจะไม่มีวันสำเร็จแน่นอน”
จุลทรรศ์ สีหน้าเรียบเฉย ได้ยินเสียงตัดสาย จุลทรรศ์ลดโทรศัพท์ลงช้าๆ หันมาทางดวงตาซึ่งนั่งอยู่ห่างออกไป ดวงตามองสีหน้าจุลทรรศ์ “ใครโทรฯมาเหรอ.....”
จุลทรรศ์นิ่งไปนิด “เนตรนภา.....”
ดวงตามองจุลทรรศ์สีหน้าเรียบนิ่ง ดูสุขุมขึ้น
คฤหาสน์ศักดาดำรง โทรศัพท์กระแทกลงบนโต๊ะ เนตรนภาสีหน้าหงุดหงิด อารมณ์เสีย
“จองหอง.....ยโสโอหังนัก ไอ้จุลทรรศ์....”
คุณผ่องเดินเข้ามาโดยไม่ทันเห็นว่า เนตรนภากำลังหงุดหงิด “คุณเนตรคะ....”
เนตรนภาหันขวับไปมอง คุณผ่องชะงักเล็กๆ เมื่อเห็นหน้าของเนตรนภา คุณผ่องเงียบไปไม่กล้าพูดต่อ เนตรนภามองผ่องอย่างรำคาญ “มีอะไรอีกล่ะ.....เรียกกันทั้งวัน....น่ารำคาญ.....”
“ตำรวจโทรฯมาค่ะ”
เนตรนภาขมวดคิ้ว “โทรฯมาทำไม....”
“เค้าจะเข้ามาสอบปากคำ แล้วก็ขอข้อมูลเพิ่มค่ะ”
“จะมาสอบปากคำใคร....ชั้นไม่รู้เรื่องนะ...แล้วจะมาเมื่อไหร่....”
“พรุ่งนี้ค่ะ”
เนตรนภามีสีหน้าหงุดหงิดแต่ไม่พูดอะไร
วันใหม่ ส่วนห้องรับแขก คฤหาสน์ศักดาดำรง ตำรวจ 2 นายเดินเข้ามา เนตรนภาซึ่งนั่งอยู่มองตำรวจอย่างไว้ตัว
“สอบปากคำครบแล้วใช่มั้ยคะ”
“ครับ...”
“แล้วจะทราบผลเมื่อไหร่คะ....ว่าโจรพวกนั้นมันเป็นใคร....ที่มาตายอยู่ในบ้านชั้นเนี่ย.....โดนงูกัดจริงเหรอ”