บทละครโทรทัศน์ รักนิรมิต ตอนที่ 2 หน้า 3
“มันคือพรหมลิขิต...ไอด้า....ต่อให้เราอยู่ห่างไกลกันแค่ไหน....เราก็ได้พบกันเช่นนี้อยู่ดี....”
ไอด้าเงยหน้าขึ้นมองราดาเมซ อย่างซาบซึ้งในคำพูด ราดาเมซก้มหน้าลงจะจูบ แต่ก็ชะงักเหมือนได้ยินเสียงคนเดินมา “มีคนมา.....” ราดาเมซดึงไอ้ด้าหลบไป
อีกด้านหนึ่งของวิหาร เอมนิริสเดินมา มีชาเมียและซามิรานางกำนัลเดินตามหลังประกบมา เอมนิริสเดินมาสักครู่ก็หยุดชะงัก ท่าทางเหมือนรู้ว่าจะเจออะไรอยู่ข้างหน้า นางกำนัลทั้ง 2 คนหยุดเดิน เยื้องไปข้างหลัง
“เจ้าทั้ง 2 กลับไปรอข้าที่วิหารฝั่งตะวันออกก่อน....เตรียมกำยาน เครื่องหอมให้พร้อม..อีกสักครู่ ข้าจะตามไป”
นางกำนัลทั้ง 2 มองหน้ากัน ก่อนจะหันมา “เพคะ.....”
ชาเมียและซามิราก้มหัวทำความเคารพก่อนจะถอยหลังเดินย้อนไปทางเดิม เอมนิริสปรายตามองเหมือนดูให้แน่ใจว่า ชาเมียและซามิราเดินลับตาไปแล้ว เอมนิริสหันกลับมามองไปอีกด้าน เห็นเงาของงูค่อยๆเลื้อยเข้ามา งูค่อมหัวลงทำความเคารพ “มีอะไรจะบอกข้า....อาเปป...ท่านราดาเมซอยู่ไหน....”
เงาของงูค่อยๆแปลงร่ายเป็นผู้ชายล่ำสัน “ท่านราดาเมซ...อยู่ในวิหารด้านใน....”
“กับใคร....”
“ข้าเห็นท่านราดาเมซเดินเข้าไปคนเดียว...”
เอมนิริสทำท่าคิด “หรือนัดพบกับใคร”
อาเปปไม่ตอบ ส่ายหน้าเหมือนไม่รู้เหมือนกัน เอมนิริสมองอาเปปอย่างหงุดหงิด เอมนิริสเสียงเข้ม
“อาเปป....ไม่มีใครบูชาเจ้า....นอกจากข้า...เจ้าทำตัวให้เป็นประโยชน์ ให้สมกับที่ข้าบูชาเจ้าด้วย....อสรพิษ...”
อาเปปมองเอมนิริสนิ่ง เอมนิริสผ่อนลมหายใจเบาๆ เหมือนพยายามระงับอารมณ์ ไม่ให้พูดทำร้ายจิตใจอาเปปไปมากกว่านี้ เอมนิริสพูดอ่อนโยนลง “ตามไปดูราดาเมซให้ข้า...ว่าเขาอยู่กับใคร...”
อาเปปถอยหลังพร้อมๆกับร่างมนุษย์ค่อยๆหายไป กลายเป็นเงาของงูที่ทาบกับผนังหายไปด้านใน เอมนิริสมองตามไป
อีกมุมในวิหาร ดวงตาฮอรัสที่ผนังเห็นราดาเมซดึงไอด้าเข้ามา ไอด้ามองไปรอบๆแล้วหันมามองราดาเมซ
เหมือนจะถามว่าที่นี่คือที่ไหน
“ดวงตาของฮอรัสจะปกป้องคุ้มครองเราจากปีศาจทั้งหลาย”
ไอด้าพูดเบาๆ “ในวิหาร จะมีปีศาจได้อย่างไร....ท่านราดาเมซ”