บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 30 (ตอนจบ)
ทุกคนตกใจเมื่อได้ยินทิวัตถ์บอกว่ารู้ว่าใครคือฆาตกรตัวจริง
ลิลินรีบถามทันที “คุณรู้เหรอว่าใครเป็นคนฆ่าแม่คุณ”
ศุภารมย์รีบขัดขึ้นทันที “ไม่นะวิน...สิ่งที่ลูกเห็นมันไม่จริง”
“คุณวิน...บอกซิว่าคุณเห็นใคร”
แต่แล้วทันใดนั้นทิวัตถ์ก็หลับตาลงด้วยสีหน้าทรมานด้วยความปวดหัว “ไม่...โอ๊ย...มัน...ไม่ ! “
ศุภารมย์รีบเข้าไปดูทิวัตถ์ “วิน...วิน” เธอหันไปเอ็ดลิลิน “ฉันว่าเธอควรจะพอได้แล้วนะ”
วาสนาเสริม “ใช่...เพราะถึงจะคาดคั้นพ่อวินไป ฆาตกรยังไงก็เป็นฆาตกรวันยังค่ำ”
วรรณิตห้าม “คุณป้า...พอเถอะค่ะ”
“เอ้า...ก็ฉันพูดความจริง...มาห้ามฉันทำไม”
ทรงพลเสียงเข้ม “คุณป้าครับ”
วาสนาทำหน้าเบ้ไม่พอใจที่โดนทรงพลเบรก ลิลินนิ่งไปอย่างเสียดายโอกาส ขณะที่ศุภารมย์กับทรงพลแอบโล่งใจที่ทิวัตถ์ไม่พูดออกมาว่าฆาตกรเป็นใคร
วาสนาเดินมาตามทางกับวรรณิต
วาสนาอัดอั้นเพราะหมั่นไส้ทิวัตถ์ ระเบิดอารมณ์ออกมา “โดนแทงแผลนิดเดียวทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้”
วรรณิตไม่เข้าใจวาสนา เธอเอ่ยตำหนิขึ้น “ต้องให้คุณวินเป็นอะไรไปก่อน...ถึงจะเป็นเรื่องใหญ่เหรอยาย”
“เออ...แกก็ห่วงแต่คนอื่น...ทีผัวตัวเองล่ะไม่เคยห่วง”
“ถ้าเขาดีพอ...ณิตก็จะห่วง”
วาสนาเมินหน้าใส่วรรณิต “พอ...ฉันเถียงกับแกไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา...แม่ต่ายพ่อพลก็อีกคน...รักลูกสองมาตรฐาน...ฉันอยากจะรู้นักนี่ถ้าพ่อวันเป็นคนที่โดนตีหัว...แม่ต่ายกับพ่อพลจะเป็นเดือดเป็นร้อนอย่างนี้มั้ย”
วรรณิตทนฟังวาสนาบ่น จนเซ็ง “เมื่อไหร่ยายจะเลิกเข้าข้างคุณวันซะที...”
“พ่อวันเป็นหลานเขยฉัน...ฉันก็ต้องเข้าข้างพ่อวันสิ...ทำไม??”
“ยายเข้าข้างคุณวัน...เพราะหวังว่าจะได้อะไรจากคุณวันใช่มั้ย...แต่ถ้าคุณวันยังทำตัวแบบนี้...ยายคิดว่าคุณวันยังจะได้ในสิ่งที่ควรจะได้เหรอ” วรรณิตพูดจบก็เดินออกไป ทิ้งให้วาสนานิ่งคิดไปตามคำพูดของวรรณิต ก่อนจะเห็นแววตาของวาสนาเหี้ยมขึ้นมา