บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 30 (ตอนจบ) หน้า 3
“หมายความว่าไง”
“คุณจำต้นฉบับนิยายที่มัตขโมยมาจากผู้กำกับได้มั้ย ถ้ามันเป็นจริงอย่างที่เพื่อนคุณบอก...เพราะฉะนั้นถ้าเราเปิดไปหน้าสุดท้าย...ก็น่าจะรู้ว่าใครเป็นฆาตกรตัวจริง”
“จริงด้วย...ทำไมฉันลืมไปเลย ! “
ทิวัตถ์กับลิลินมีความหวังขึ้นอีกครั้ง
อนันยชยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอย่างมีอารมณ์ มองวาสนากำลังนั่งคุยยุแยงให้ฟัง
“จริงๆ นะ...ยายก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องโอ๋กันขนาดนั้น...” อนันยชกระแทกแก้วลงโต๊ะ วาสนาเห็นอารมณ์อนันยชก็รีบสุมฟืนต่อ “ทั้งๆที่พ่อวันเองก็เป็นลูกชายคนโต”
“ใครบอกยาย...ผมมันเป็นลูกติดต่างหาก”
ระหว่างนั้นเสียงวรรณิตดังขึ้น “ยาย...”
วาสนาที่กำลังจะเสี้ยม พอหันไปเห็นวรรณิตก็ขัดใจ “อะไร”
“คุยอะไรกับคุณวันอยู่เหรอยาย”
“สนใจด้วยเหรอ...”
ศุภารมย์กับทรงพลก็เดินเข้ามา อนันยชหันไปเห็นก็ทำท่าจะออกไป
ศุภารมย์เรียกไว้ “วัน” อนันยชหยุดกึกอย่างเซ็งๆ ก่อนจะหันมาที่ศุภารมย์กับทรงพล “วันควรจะไปเยี่ยมน้องหน่อยนะ”
“ใครๆก็แห่ไปเยี่ยมกันเยอะแยะแล้ว...ผมไม่ไปสักคนคงไม่เป็นไรมั้งครับ”
ศุภารมย์ไม่พอใจ ผิดกับวาสนาที่แอบสะใจเล็กๆ
“วัน...แม่ไม่ชอบที่วันทำตัวแบบนี้...น้องเข้าโรงพยาบาลแทนที่จะไปเยี่ยม...นี่อะไรกลับทำเหมือนไม่ใส่ใจ”
อนันยชมองตาขวางใส่ศุภารมย์
ทรงพลต้องรีบขัดขึ้นก่อนที่จะมีเรื่องกันมากกว่านี้ “ไม่เป็นไรหรอกคุณ...พ่อวันไม่อยากไปก็อย่าไปบังคับเขา สายแล้วเรารีบไปเถอะ”
ศุภารมย์มองอนันยชอย่างไม่พอใจ
วาสนาอาสา “ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องตาวินหรอกนะ...ยายอยู่ว่างๆ...เดี๋ยวยายไปดูตาวินให้เอง”
“ขอบคุณครับ”
ทรงพลกับศุภารมย์เดินออกไป วาสนาหันไปหาอนันยชก็เห็นอนันยชเดินหนีไปอีกทาง วาสนายิ้มร้ายที่ทุกอย่างเข้าตามแผน
วรรณิตแอบมองเห็นรอยยิ้มของวาสนาอดสงสัยไม่ได้
ป้าจวนคุมเม็ดนุ่นทำความสะอาดอยู่ เม็ดนุ่นหิ้วอุปกรณ์ทำความสะอาดกำลังจะออกไป