บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 24 หน้า 4
“ค่ะ...ยังดีที่พี่วิทมาช่วยฉันไว้ทันตอนที่สลบไป...ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“แล้วอย่างนี้คุณพอจะจำได้มั้ยว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น”
ลิลินนิ่งเพื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
วิทยาเดินลงมาที่หน้าโรงพยาบาล เขาหยุดที่ทางเข้า ทำท่าลังเลเหมือนจะเดินเข้าไปใหม่ แต่ก็ตัดสินใจเดินออกมา นพกรที่ยืนกินน้ำอยู่เห็นวิทยาก็จำได้ว่าเมื่อคืนวิทยาเป็นคนที่ทำร้ายเขานั่นเอง นพกรมองวิทยาด้วยความแค้น วิทยารู้สึกถึงสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้อง จึงหันกลับไปมอง ก็เห็นนพกรกำลังจ้องมองอยู่แต่วิทยาไม่ติดใจอะไร จึงเดินต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ แต่นพกรมองตามวิทยาอย่างอาฆาต
ทิวัตถ์ฟังเรื่องราวจากลิลินก็รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา “เท่าที่คุณเล่าให้ฟัง...เหมือนมันต้องการลักพาตัวคุณ”
ลิลินพยักหน้า “ฉันก็คิดอย่างนั้น”
ทิวัตถ์สังเกตเห็นแขนลิลินเขียวช้ำ เข้าไปจับดูด้วยความเป็นห่วง “แขนคุณ...”
ลิลินเจ็บแขน “โอ๊ย”
“ผมขอโทษ”
“นิดหน่อยเอง...คุณไม่ต้องห่วงหรอก”
“ไม่...ผมขอโทษที่...ผมไม่ได้อยู่ดูแลคุณ”
ลิลินกับทิวัตถ์สบตากัน เธอสัมผัสได้ถึงความห่วงใยของทิวัตถ์มีให้ หญิงสาวเขินจัด จึงทำเป็นขำ “คุณนี่ก็แปลก...คุณจะอยู่ดูแลฉันได้ยังไง...ไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย”
ทิวัตถ์ได้ยินอย่างนั้นก็ชักเขิน เขารีบเปลี่ยนเรื่อง “แล้วคุณแจ้งตำรวจหรือยัง”
“ยัง...” ลิลินมองหน้าทิวัตถ์เหมือนต้องการจะบอกเป็นนัย “ฉันกลัวว่าจะเป็นฝีมือของตำรวจซะเอง”
ทิวัตถ์ชะงักเพราะรู้ว่าลิลินหมายถึงท่านรองศัลย์ ชายหนุ่มรู้สึกเครียดเพราะคิดว่าอาจจะเป็นฝีมือของทรงพลและศุภารมย์
ศุภารมย์นั่งจิบชา คุยโทรศัพท์เรื่องการซื้อเพชรอยู่ที่โซฟารับแขก
“สร้อยเพชรถึงไม่มีตำหนิ...แต่ยังไงพี่ว่าราคามันก็ยังสูงไป...ถ้าคุณรุ่งลดให้พี่อีกหน่อย...บางทีพี่อาจจะรับเพิ่มอีกสักสองสามชิ้นก็ได้นะ” จู่ๆ ทรงพลก็เดินดุ่ยๆเข้ามามองหน้าศุภารมย์อย่างคาดคั้น เธอจึงหันไปตัดบทสนทนา “งั้นพี่ยังไม่รับแล้วกัน...แค่นี้ก่อนนะ...พี่มีธุระ”
ศุภามรมย์กดวางสาย หันไปยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบอย่างไม่ยินดียินร้าย จนทรงพลเป็นฝ่ายออกปากขึ้นมาก่อน “คุณไล่กานดาออกเหรอ”
ศุภารมย์ยังคงจิบน้ำชาหน้านิ่ง “ค่ะ...ฉันเห็นว่าเราไม่ควรเลี้ยงงูพิษไว้ใกล้ตัว”