บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 7 หน้า 2

ปลัดกับลิลินยืนอยู่ด้านหน้าผับ ปลัดมีสีหน้ายิ้มแย้มผิวปากอย่างมีความสุข ผิดกับลิลินแม้จะยิ้มให้แต่ในใจก็กำลังคิดหาทางเอาตัวรอด แล้วลิลินก็เริ่มแสดงบทบาท

“ท่านคะ...ลินว่าไปที่อื่นไม่ดีกว่าเหรอคะ”

“ทำไมล่ะ”

“ท่านคิดดูซิคะ...ลินเป็นนักร้องที่นี่...ถ้าเกิดใครเห็นว่าลินขึ้นมากับท่าน...ลินกลัวว่ามันจะไม่ดีน่ะคะ”

“จะไปสนใจทำไม...ถ้ามีใครพูดอะไร...มาบอกผม...ผมจะจัดการให้เอง”

ลิลินรีบเอามือทาบหน้าอกปลัดให้เนื้อตัวสัมผัสกันหน่อย “อย่าค่ะ...ท่านเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ที่นี่...เดี๋ยวชาวบ้านจะเสียความนับถือนะคะ...นะคะ...ลินว่าเราไปที่อื่นดีกว่า...ท่านไปรอที่รถ...แล้วเดี๋ยวลินตามไป”

คนติดตามของปลัดเดินเข้ามาพร้อมกับยื่นกุญแจให้กับปลัด “กุญแจครับท่าน”

ปลัดรับกุญแจมา คนติดตามยื่นกระเป๋าใบย่อมให้กับปลัดก่อนจะเดินจากไป ลิลินมองแล้วสงสัยว่าในกระเป๋านั่นมันคืออะไร

“ไปที่อื่นทำไมให้เสียเวลา...ผมน่ะอยากได้ยินเสียงคุณลินใจจะขาดแล้ว”

ปลัดยิ้มหื่นใส่ลิลิน ลิลินได้แต่ฝืนยิ้มให้ปลัดมือของหญิงสาวกระชับที่กระเป๋าสะพายของตัวเองเอาไว้ 

ทิวัตถ์กับศักดิ์สิทธิ์วิ่งตามมาหาลิลินจนมาถึงที่หน้าลิฟต์ 

ศักดิ์สิทธิ์ท่าทางร้อนใจ “ก็เด็กบอกว่าเดินมาทางนี้นี่หว่า...ไปไหนแล้ว”

“แกจะห่วงอะไรนักหนา...ฉันว่าเราน่าจะห่วงท่านปลัดมากกว่า”

“ใช่เวลาพูดเล่นมั้ยเนี่ยไอ้วิน...” ศักดิ์สิทธิ์พูดจบจะรีบเดินออกไป   

ทิวัตถ์ชักจะเอะใจ “เดี๋ยวๆ”

“อะไร...คนยิ่งรีบๆอยู่”

“ฉันว่าท่าทางแกจะห่วงเธอเกินไป...หรือว่า...แกชอบเธอจริงๆวะ”

“เงียบไปเลย...ฉันรู้ว่าแกจะพูดอะไร...ฉันเป็นห่วงคุณลินในฐานะที่เป็นพนักงานของฉัน...ไม่ได้คิดอย่างอื่น” ทิวัตถ์มองหน้าศักดิ์สิทธิ์ราวกับไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ศักดิ์สิทธิ์พูด “แกไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลย...แกนั่นแหละที่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้...ถ้าปลัดทำอะไรให้คุณลินละก็...ฉันเลิกคบแกแน่”

ทิวัตถ์กำลังจะสวนกลับศักดิ์สิทธิ์ ระหว่างนั้นตาของทิวัตถ์เหลือบไปเห็นตัวเลขที่หน้าลิฟต์กำลังเปลี่ยนก่อนที่ลิฟต์จะค้างอยู่ตัวเลขนั้น “ไอ้สิทธิ์”

“อะไร”

ทิวัตถ์มองไปจนทำให้ศักดิ์สิทธิ์หันมองตาม  ทิวัตถ์กับศักดิ์สิทธิ์มองหน้า รู้แล้วว่าลิลินกับปลัดอยู่ไหน