บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 1 หน้า 4
ศักดิ์สิทธิ์รีบเรียกเอาไว้ “อ้าว...จะไปไหนวะไอ้วิน”
อนันยชเข้าไปกอดคอทิวัตถ์เอาไว้ “เฮ้ย! นานๆ เข้ามากรุงเทพฯทั้งที...ทำตัวให้มันสนุกหน่อยซิวะไอ้วิน”
“ฉันว่าฉันจะกลับคืนนี้เลย”
“กลับเลย..? ไหนบอกว่าจะกลับพรุ่งนี้พร้อมกันไงวิน”
“โทษทีวัน...ฉันรู้สึกไม่ค่อยดี..แกเที่ยวต่อกับไอ้สิทธิ์แล้วกัน”
ศักดิ์สิทธิ์ไม่ยอม “ได้ไง...ถ้าแกกลับฉันก็กลับด้วย”
อนันยชท้วง “อะไรของพวกแกวะ...ไหนบอกว่าคืนนี้ยันเช้าไง...”
มุมเดิมที่นักร้องสาวสองคนยืนอยู่..ลิลินเดินถือกล่องเข้ามาทักทาย “แฮปปี๊เบิร์ทเดย์นะกี้”
“แต้งกิ้วจ๊ะ ..ดีใจจังเลยที่คืนนี้แกยอมไปกับพวกเราซักที”
“เอ่อ.. ชั้นแค่จะมาบอกแฮปปี๊เบิร์ทเดย์แกเฉยๆ..”
“แอ๊ะ ! อย่าบอกนะว่าจะไม่ไป !!”
“นั่นซิ อุตส่าห์หาเจ้ามือได้แล้วด้วย” นักร้องสาวพูดพลางหันมองมาที่กลุ่มอนันยช
ทางด้านทิวัตถ์กับเพื่อนๆ อนันยชพยายามพูดจาโน้มน้าวให้อยู่ต่อ “จะบอกให้นะเว้ย..คืนนี้ฉันนัดนักร้องที่นี่เอาไว้แล้ว..”
“นักร้อง..?”
อนันยชหันหน้ามองไปทางกลุ่มลิลิน ในขณะที่กลุ่มหญิงสาวก็กำลังหันมองมาพอดี.. อนันยชไปโบกไม้โบกมือด้านหลังทิวัตถ์ กลุ่มสาวๆ โบกมือตอบ ทำให้ลิลินต้องยิ้มๆ พยักหน้าให้ตามมารยาท เป็นจังหวะที่ทิวัตถ์หันไปมองตาม แล้วก็ต้องอึ้งๆไปเมื่อเห็นลิลิน
“นักร้องที่นี่เด็ดทั้งเสียงเด็ดทั้งลีลา..ไม่แน่นะเว้ย..ถ้าน้องเค้าทำให้ชั้นโดนจริงๆ..บางทีพรุ่งนี้แกอาจจะมีพี่สะใภ้แบบสายฟ้าแล่บก็ได้..ใครจะรู้”
ทิวัตถ์ฟ้งแล้วเข้าใจทันทีว่านักร้องที่อนันยชพูดถึงคือลิลิน ทำให้รู้สึกเจ็บแปลบที่ใจพร้อมกับความรู้สึกหึงหวงก่อตัวขึ้นทันที
ทางด้านลิลินหันกลับมาแล้วคุยกับเพื่อนนักร้อง พยายามพูดปฏิเสธ“พวกแกไปเถอะ...ฉันไปไม่ได้จริงๆ”
เพื่อนนักร้องมองหน้ากันแล้วไม่อยากเซ้าซี้ “ตามใจ..”
“ไปนะ” ลิลินบายเพื่อนแล้วเดินออกไป
ส่วนทางด้านอนันยชก็ไม่พยายามเซ้าซี้ทิวัตถ์ต่อเมื่อเห็นว่าทิวัตถ์ไม่สนใจ “ถ้าพวกแกไม่สน ชั้นเหมาหมดเลยก็ได้..ขับรถกลับบ้านดีๆเว้ยไอ้น้องชาย” อนันยชขยิบตาให้ทิวัตถ์ก่อนจะเดินผิวปากอารมณ์ดีไปหาสองสาวที่ยืนรออยู่แล้วพากันออกไป
ทิวัตถ์ไม่ได้หันมองเพราะรู้สึกเหนื่อยๆ กับนิสัยของอนันยช
ศักดิ์สิทธิ์เข้ามาตบไหล่ทิวัตถ์ “อย่าเครียดซิวะไอ้วิน...มองโลกในแง่ดี...ถ้าเกิดไอ้วันมันได้นักร้องเป็นเมียจริงๆ...บ้านแกก็จะได้ฟังเพลงทั้งวันทั้งคืนไง”