บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 2
ที่สถานีขนส่งยามค่ำคืน ผู้คนกำลังทยอยลงจากรถทัวร์ ไม่นานก็เห็นลิลินเดินลงมา สีหน้าและแววตาของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำความจริงของพ่อให้ปรากฏ
ที่ท่ารถรับจ้าง เห็นคนขับรถกำลังเรียกหาผู้โดยสาร “รถมั้ยพี่...ไปใกล้ไปไกลราคากันเอง”
“ฉันกำลังหาที่พัก”
คนขับรถหันมาก็เห็นลิลินยืนอยู่ “อยากได้ที่พักแบบไหนละครับ”
“ขอเป็นโรงแรมที่อยู่ในเมืองแล้วกัน”
“ได้เลยครับ...มาครับ...ผมถือกระเป๋าให้”
ลิลินดึงกระเป๋ากลับทันที “ไม่เป็นไรฉันถือเองได้...คันนี้ใช่มั้ย”
คนขับรถพยักหน้า ลิลินจึงเดินไป คนขับรถมองตามด้วยแววตาที่กำลังคิดบางอย่าง
ศักดิ์สิทธิ์ยืนอยู่กับทิวัตถ์ เขาเห็นพนักงานยกถาดกระทะร้อนกำลังจะไปเก็บ ทุกถาดแทบจะไม่พร่องเลย ศักดิ์สิทธิ์จึงเรียกพนักงานมาถามอย่างสงสัย “นี่ นี่จะเอาไปเสิร์ฟเหรอ”
“เพิ่งเก็บมาครับ”
“เฮ้ย! แต่มันเหมือนยังไม่ได้กินเลยนะ”
“ครับ...เห็นแขกบอกว่าทั้งไม่อร่อย...ทั้งอมน้ำมัน...ไม่แน่ใจว่าหอยทอดหรือหอยลวกกันแน่”
ศักดิ์สิทธิ์แทบลมจับก่อนจะโบกมือให้พนักงานเดินไป เขาหันมองยายเฟื่องอย่างเซ็งสุดขีด “ไอ้วิน...ฉันจะทำยังไงดีวะ...แบบนี้ชื่อเสียงโรงแรมฉันป่นปี้แน่”
“ไม่เห็นต้องกลุ้มเลย... “ ศักดิ์สิทธิ์ตั้งใจฟังคำแนะนำ “คนที่อยู่ในงานนี้เป็นคนใหญ่คนโตในจังหวัดนี้ทั้งนั้น...พอเขารู้เป็นอาหารจากโรงแรมแก...ก็คงช่วยกระจายข่าว”
“ไอ้บ้า...คำปลอบใจแกช่วยได้เยอะจริงๆ...” ศักดิ์สิทธิ์เหลือบไปเห็นสิตากำลังเดินมองหาทิวัตถ์อยู่ด้านหลัง “เฮ้ย! นั่นมันแม่เทพธิดาของแกนี่หว่า”
ทิวัตถ์หันไปมอง พอเห็นสิตาก็อึ้งไป “สิตา..? มาได้ไง”
สิตาหันมาสบตากับทิวัตถ์พอดี ทิวัตถ์รีบหันหน้ากลับแล้วบอกกับศักดิ์สิทธิ์ “ช่วยฉันหน่อยวะไอ้สิทธิ์” ทิวัตถ์พูดอย่างรู้กันก่อนจะรีบวิ่งออกไป
สิตาวิ่งตามเข้ามา “วิน...วิน ! “