บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 21 หน้า 4
ศักดิ์สิทธิ์กับวิชนีเล่นเกมยิงซอมบี้อยู่ที่ห้างสรรพสินค้าอย่างเมามัน
“มันมาแล้ว !! เฮ้ยนาย...ช่วยกันยิงหน่อยดิ”
“เธอนั่นแหละยิงให้มันโดนๆหน่อย...โธ่...ตายเลยเห็นมั้ย”
“แล้วนายจะจริงจังทำไมมันก็แค่เกม...ถึงครั้งนี้เราตายแต่เราก็รู้แล้วว่าต้องเดินทางไหนต้องยิงทางไหน งั้นเอางี้เรามาเริ่มเล่นกันใหม่...ครั้งนี้เราต้องชนะให้ได้....สู้เว้ย!!”
วิชนีดูจริงจัง ก้มลงหยอดเหรียญ ก่อนจะตั้งท่าหันไปลุยยิงซอมบี้อย่างไม่กลัว
วิชนีทำท่ากำระเบิด แล้วใช้ปากดึงสลักระเบิดออกแล้วปาออกไป ก่อนจะก้มหลบสะเก็ดระเบิด “บึ้ม !!”
วิชนีเตรียมปืนแล้วลุกขึ้นมาทำท่าวิ่งอยู่กับที่และถือปืนไล่ยิงซอมบี้ไม่ยั้ง สลับกับหลบซอมบี้ไปด้วย “ย้ากกกก !!”
ศักดิ์สิทธิ์กับวิชนีต่างเล่นเกมอย่างสนุก ทั้งสองเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ เหมือนทั้งคู่ต่างปอกเปลือกของตัวเองออก
ศักดิ์สิทธิ์แอบมองวิชนีที่กำลังเล่นเกมอย่างตั้งใจ เขาไม่เคยเห็นภาพนี้ของเธอมาก่อน
วิชนีหันมอง ศักดิ์สิทธิ์รีบหลบตาก่อนจะหันไปสู้ไล่ยิงซอมบี้อย่างบ้าระห่ำเหมือนวิชนี “ย้ากกกกก !!”
เวลาผ่านไปคนเริ่มมุงดูวิชนีกับศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังเล่นเกมอย่างเมามัน บางคนก็ถือมือถือกดถ่ายคลิป
วิชนีกับศักดิ์สิทธิ์ผ่านด่านไปได้ “Success” แล้วหันมาแปะมือดีใจกัน ก่อนจะนึกได้เลยเขินกันทั้งคู่แต่พอเสียงที่ตู้เกมก็ดังขึ้นเริ่มด่านใหม่ “Ready Go !” วิชนีและศักดิสิทธิ์เตรียมพร้อม ยกปืนขึ้นเดินย่องมองซ้ายขวาเข้าสู่เกมต่อ
หลังจากที่เล่นเกมเสร็จวิชนีกับศักดิ์สิทธิ์ต่างเดินกินน้ำกันมาที่ถนนสวยแห่งหนึ่ง
“ความฝันบ้าอะไรของนาย...แค่เล่นเกมเนี่ยนะ”
“ทำไม...หรือว่าเธอไม่สนุกหรือไง”
“ก็สนุกดี...แค่ไม่คิดว่านายจะฝันอะไรแบบนี้ด้วยต่างหากล่ะ...อาเม้ง”
ศักดิ์สิทธิ์สะดุ้งหันมองวิชนีเอาเรื่อง “นี่เธอรู้ชื่อนี้ด้วยเหรอ”
“ไม่รู้ได้ไง...อาม่าเล่นเรียกนายชื่อนี้ตลอด...อาเม้ง...อาเม้ง”
“หยุดเลย...แค่อาม่าเรียกคนเดียวก็พอแล้ว”
“นี่ฉันถามนายจริงๆนะ...ฝันของนายคือแค่ได้เล่นเกมพวกนี้จริงเหรอ...คือมันดูไม่เข้ากับฐานะของนายเอาซะเลย”
ศักดิ์สิทธิ์หันมองวิชนีก่อนจะสีหน้าจริงจังขึ้น วิชนีฟังไปยิ้มไป “การเล่นเกมเนี่ยมันเป็นความฝันที่จริงจังที่สุดของฉันเลยนะ..พ่อแม่ฉันเสียตั้งแต่ฉันยังเด็ก...ฉันก็เลยต้องขึ้นเป็นผู้บริหารโรงแรมเองตั้งแต่วัยรุ่น...ฉันก็เลยไม่เคยมีช่วงเวลาที่เหมือนวัยรุ่นคนอื่นเขาไง”