บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 1 หน้า 2
“วันนี้ดาไม่อยากฟัง”
ดาลัดดาวหยิบมือถือออกมากดเลือกเพลงใน Playlist แล้วเอาหูฟังเสียบใส่หู ดาลัดดาวนั่งฟังเพลง สายตาเหม่อมองออกไปนอกรถ สีหน้าเศร้าๆ คิดถึงฤทัย ผู้ชายที่เป็นรักแรกของตน เสียงเพลงที่ดาลัดดาวฟังอยู่ “เวลามองขึ้นไปบนฟ้า ฉันนั้นเห็นแต่ภาพเธอ อยู่ไกลจนสุดสายตา…”
ดาลัดดาวนั่งฟังเพลงไปเงียบๆ สายตามองเหม่อออกไปนอกรถ ในใจก็คิดถึงเรื่องราวในอดีต
“กาญจนบุรี วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2539”
ตอนกลางวัน บนถนนในจังหวัดกาญจนบุรี ในรถ ใบหน้าดาลัดดาวอายุ 16 นั่งอยู่ในรถที่มีอุดมเป็นคนขับ เสียงเพลงดังต่อเนื่อง “...จากครั้งหนึ่งที่เธอทิ้งไป ฉันยังเสียใจและผิดหวัง ก็ยังรอคนดีที่ลืมกัน อาจจะมีซักวันที่เธอกลับมา...”
อุดมเอื้อมมือไปปิดวิทยุในรถ เสียงเพลงถูกตัดไป
“ใกล้ถึงเกสต์เฮาส์ของลุงปื๊ดแล้วนะดา ไปอยู่ที่นั่นก็ช่วยงานลุงเค้าด้วยรู้มั้ย บ้านใหม่เราซ่อมเสร็จเมื่อไหร่ พ่อจะรีบมารับกลับกรุงเทพ”
ดาลัดดาวนั่งเงียบ ทำหูทวนลมท่าทางไม่อยากคุยกับพ่อเท่าไหร่ งอน ไม่อยากไปอยู่กับลุงปื๊ด
“แล้วนี่หิวหรือยัง”
ดาลัดดาวยังคงนั่งเงียบ ไม่ตอบอะไร
“ถ้ายังก็เอาไว้ไปกินที่เกสต์เฮาส์ลุงปื๊ดเลยก็แล้วกัน อีกแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว”
ดาลัดดาวยังคงนั่งกอดตุ๊กตานิ่งเงียบ สายตามองตรงไปข้างหน้า อุดมชำเลืองมองดาลัดดาวนิดหนึ่ง “ถามอะไรก็ไม่พูด เบื่อจะคุยกับพ่อนักหรือไง”
ดาลัดดาวยังคงนิ่งเงียบ ไม่ยอมพูดกับพ่อเหมือนเดิม แถมยังหยิบหนังสือนิยายขึ้นมาอ่านตัดบทพ่ออีก อุดมส่ายหน้าระอาใจ
หน้าริมแควเกสต์เฮาส์ เห็นป้าย “Rim Kwai Guesthouse…ริมแควเกสต์เฮาส์” รถกระบะสีแดงของอุดมแล่นเข้ามาจอดที่ด้านหน้า อุดมลงจากรถ ดาลัดดาวยังคงนั่งนิ่งอยู่ในรถ อุดมเดินอ้อมมาเปิดประตูรถด้านที่ดาลัดดาวนั่งอยู่ “ถึงแล้ว ลงมาสิดา” ดาลัดดาวทำท่าอิดออดไม่อยากลง
“ดาไม่อยากอยู่ที่นี่ ลุงปื๊ดกับป้าหน่อยจะดุหรือเปล่าก็ไม่รู้”