บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 1 หน้า 4

เห็นครึ่งตัวท่อนล่างของผู้ชาย เดินเข้ามาทางด้านหลังดาลัดดาว เท้าผู้ชายเหยียบกิ่งไม้จนเกิดเสียงดัง ดาลัดดาวสะดุ้งตกใจ ลุกขึ้นยืนพร้อมหันหน้ามามอง ดาลัดดาวมองตะลึงตาค้าง ดาลัดดาว เห็นฤทัยเดินเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้มบางๆ ฤทัยดูหล่อใสมีออร่ามาก ดาลัดดาวมองหน้าฤทัยแล้วยิ้มเขินอาย

“ดา!!!” เสียงโจดังเข้ามา

หัวค่ำ หน้าเวดดิ้งสตูดิโอ ดาลัดดาวเอามือถูหูไปมา...หูฟังถูกโจดึงออกแล้ว ยังคาอยู่ที่มือโจ

“อยู่ใกล้กันแค่นี้ทำไมต้องเรียกเสียงดังด้วย”

โจหงุดหงิด “เลิกงานก็ช้า แล้วยังจะมานั่งฟังเพลงสบายใจอยู่ได้ มาถึงจนร้านจะปิดอยู่แล้วเห็นมั้ย”

ดาลัดดาวมองออกไปนอกรถ เห็นว่าตอนนี้รถจอดอยู่หน้าเวดดิ้งสตูดิโอ ดาลัดดาวดึงหูฟังคืนจากโจแล้วเก็บหูฟังกับโทรศัพท์ใส่กระเป๋าถือ พร้อมพูดไปด้วย

“ก็ดามีงานต้องเคลียร์ จะให้ออกมาเร็วทันใจพี่โจได้ยังไง”

ดาลัดดาวลงจากรถ โจตามลงไป ทั้งคู่เดินเถียงกันไประหว่างทางที่เดินไปที่ประตูทางเข้าร้าน

โจฮึดฮัดขัดใจ “บอกให้ลาออกก็ไม่เชื่อ บริษัทอะไร ใช้งานอย่างกับทาส เงินเดือนก็ให้นิดเดียว”

ดาลัดดาวปรี๊ดเลย ไม่ชอบโดนดูถูก “เงินเดือนดาก็ไม่น้อยนะ ผ่อนบ้านผ่อนรถได้สบายๆ”

“เป็นลูกจ้างเค้า ทำให้ตายยังไงก็ไม่รวยหรอก”

ดาลัดดาวประชด “ใช่สิ บ้านดาไม่ได้เปิดร้านทองนี่ จะได้รวยเหมือนบ้านพี่โจ”

“อย่าพาลได้มั้ย ที่พี่บอกให้ลาออก เพราะพี่อยากให้ดาอยู่สบายๆ ไม่ต้องทำงานรับใช้ใคร ออกจากงานมาเป็นแม่บ้านให้พี่ พี่จะให้เงินเดือนเท่ากับเงินเดือนที่ดาได้อยู่ตอนนี้เลย”

ดาลัดดาวเสียงแข็ง “ไม่! ดาไม่ลาออก”

ทั้งคู่เดินมาถึงประตูหน้าร้านพอดี โจหงุดหงิด เดินเร็วๆ นำไปเปิดประตูเข้าร้านก่อน ดาลัดดาวตามไปติดๆ  โจไม่เปิดประตูให้ดาลัดดาวจนประตูเกือบตีหน้าดาลัดดาว ดาลัดดาวเบื่อความเจ้ากี้เจ้าการของโจมาก

ในเวดดิ้งสตูดิโอ ดาลัดดาวกับโจเดินเข้ามา เจนสุดาสาวประเภทสองเกรดเอ หน้าตาดี ยิ้มหวาน