บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 24 (ตอนจบ) หน้า 4
“พี่ฤทัยคือคนที่ดาไม่ได้เจอมา 20 ปีแล้ว แต่ตอนนี้ดาไม่รู้ว่าพี่ฤทัยอยู่ที่ไหน ก็เลยว่าจะไปถามยายพี่ฤทัยที่เมืองกาญจน์อะค่ะ” ดาลัดดาวพูดจบ โจก็เข้ามาพอดี
โจใส่เลย “ไหนบอกว่าลางานไม่ได้ เพราะวันนี้มีประชุม แล้วนี่จะไปเมืองกาญจน์หมายความว่าไง”
“พี่โจอย่าเพิ่งมาชวนทะเลาะตอนนี้ได้มั้ย ดารีบ” ดาลัดดาวกำลังจะเดินหนี โจมาขวางจับแขนดา
พิมมองตามทั้งคู่แบบใจคอไม่ดี กลัวทะเลาะกัน
“เดี๋ยว คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”
ดาลัดดาวสะบัดมือออก “ดาบอกแล้วไงว่ารีบ ดามีธุระสำคัญต้องไปทำ”
“ธุระอะไร”
ดาลัดดาวนิ่ง
“พี่ว่าดาไม่ได้มีธุระอะไรทั้งนั้น ดาแค่อยากจะต่อต้านพี่ ถ้าพี่บอกให้ดาไปซ้าย ดาก็จะไปขวา บอกให้เดินหน้า ดาก็จะถอยหลัง เราจะแต่งงานกันอยู่ไม่กี่วันนี้แล้วนะ ถ้าดายังทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาอยู่อย่างนี้ เราจะไปกันรอดได้ยังไง”
“ใจเย็นๆนะโจ” พิมหันไปหาดาลัดดาว “ดา...”
ดาลัดดาวพูดออกมาแบบเหลืออด “ดาว่าเราไปกันไม่รอดหรอก เพราะอะไรรู้มั้ย”
“เพราะอะไร”
“เพราะเราไม่ได้รักกัน”
โจอึ้ง เหมือนถูกพูดแทงใจดำ แต่ยังไม่ยอมรับ
“ดาเอาอะไรมาพูด พี่รักดาแค่ไหนดาก็รู้ พี่เขียนการ์ดให้อยู่บ่อยๆ ทั้งวันเกิด ปีใหม่ วาเลนไทน์ ทุกปีพี่ก็มีของขวัญให้ดาตลอด แต่ละชิ้นไม่ใช่ถูกๆ นะ ยังไม่พออีกเหรอ”
“ใช่!!! พี่โจให้ดาทุกอย่าง แต่ไม่เคยให้สิ่งที่ดาต้องการเลยซักครั้ง”
“แล้วดาต้องการอะไร”
“ความรัก ความเข้าใจ การยอมรับ ไม่ว่าจะเป็นคำพูดที่พี่บอกรักดา หรือข้าวของมากมายที่พี่หามาให้ บอกตรงๆ นะคะว่ามันไม่เคยทำให้ดารู้สึกถึงความรักเลย ตอนนี้ดาเพิ่งเข้าใจแล้ว ว่าพี่โจไม่ได้รักดา และดาก็ไม่ได้รักพี่” ดาลัดดาวพูดเน้นๆ “เราไม่ได้รักกัน!!!”
โจรู้สึกแต่ยังไม่ยอมรับ “เหลวไหล พี่จะแต่งงานกับดาก็ต้องรักดาสิ แต่นี่เราโตๆ กันแล้ว จะให้มา