บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 13 หน้า 2

“เมื่อคืนลุงปื๊ดกลับกี่โมงคะ”

“ไม่กลับ!” หน่อยโกรธ แต่ข่มอารมณ์เต็มที่

ดาลัดดาวหน้าเครียดทันที กลัวลุงกับป้าทะเลาะกันอีก

ริมแควเกสต์เฮาส์  ดาลัดดาวกับหน่อยเดินเข้ามาที่หน้าเกสต์เฮาส์ ดาลัดดาวเห็นรถปื๊ดจอดอยู่

“รถลุงปื๊ดจอดอยู่นี่ หรือว่าเมื่อคืนนี้ลุงปื๊ดค้างที่นี่ เห็นมั้ยคะว่าลุงปื๊ดไม่ได้ออกนอกลู่นอกทางไปไหน”

หน่อยไม่เชื่อ “ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิด แล้วทำไมไม่กลับไปนอนที่บ้าน” หน่อยทำหน้าไม่พอใจ

ริมแควเกสต์เฮาส์  ดาลัดดาวเดินตามหาปื๊ดมาตามห้องพักแขก ดาลัดดาวมองหาพร้อมบ่นไปด้วย “ลุงปื๊ดอยู่ไหน”

ดาลัดดาวเห็นปื๊ดเดินออกมาจากห้องพักแขกพร้อมกับผึ้ง ทั้งคู่พูดคุยยิ้มแย้มให้กัน ปื๊ดมองซ้ายมองขวาเหมือนกลัวคนมาเห็นแล้วแยกตัวออกไป ดาลัดดาวปราดเข้าไปหาผึ้ง

“พี่ผึ้งมายุ่งอะไรกับลุงปื๊ด”

“คุณปื๊ดต่างหากที่มายุ่งกับฉันเอง” ผึ้งทำเป็นจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง

“ดาจะฟ้องป้าหน่อยให้ไล่พี่ผึ้งออก”

ผึ้งชะงักไปนิดหนึ่งกลัวถูกไล่ออกเหมือนกัน แต่ก็แกล้งทำเป็นขู่ดาลัดดาวไว้ก่อน เพราะเห็นเป็นเด็กกว่า “ถ้าอยากทำร้ายป้าตัวเองให้เสียใจก็เชิญไปฟ้องเลย”

ดาลัดดาวชะงักคิดนิดหนึ่ง กลัวหน่อยเสียใจอย่างที่ผึ้งพูด ผึ้งเห็นท่าทีของดาลัดดาวก็แอบยิ้มเยาะ

โรงพยาบาล ฤทัย อนึ่งและมดมารับยายพรกลับบ้าน

“พี่อนึ่งพายายไปรอที่รถก่อนนะ เดี๋ยวผมจะไปรับยากับจ่ายค่ารักษาพยาบาล”

อนึ่งประคองยายออกไปอย่างเอาใจสุดๆ “ค่อยๆ เดินนะครับยาย”

อนึ่งพายายออกจากห้องไปแล้ว มดก็หันมาถามฤทัย

“ยายออกจากโรงพยาบาลแล้ว แกจะกลับกรุงเทพเลยหรือเปล่า”