บทละครโทรทัศน์ When I Was sixteen เมื่ออายุสิบหก ตอนที่ 13 หน้า 3

“ฉันจะอยู่ดูแลยายจนกว่ายายจะหายดีก่อน”

“น้องดาคงดีใจ”

ฤทัยแววตาเศร้าอยู่ลึกๆ “น้องดาไม่ได้สนใจฉันแล้ว เค้าจะดีใจทำไม ฉันขอร้องนะมด อย่าบอกน้องดาว่าฉันยังอยู่ที่นี่”

“ทำไม?”

“ปล่อยให้น้องดาเข้าใจว่าฉันไม่อยู่แล้วอย่างนี้แหละดีแล้ว แล้วฉันก็จะไม่ไปให้น้องดาเห็นหน้าอีกเหมือนกัน”

ฤทัยเดินออกไป สีหน้าเศร้าๆ มดเดินตามไปตบบ่าให้กำลังใจฤทัย แล้วพากันเดินออกจากห้องไปพร้อมกัน

ริมแควเกสต์เฮาส์ ดาลัดดาวนั่งอ่านนิยายอยู่ที่เคาน์เตอร์ต้อนรับ โจเดินเข้ามา

“ขอใช้โทรศัพท์หน่อย ค่าโทรศัพท์ก็คิดรวมกับค่าห้องไปเลย”

“ค่ะ” ดาลัดดาวก้มหน้าอ่านนิยายต่อ โจมองดาลัดดาวแบบไม่สบอารมณ์

“ขอคุยเป็นการส่วนตัวได้มั้ย”

ดาลัดดาวเงยหน้าขึ้นมา แกล้งถามหน้าตาย “ความลับเหรอคะ”

โจเสียงแข็งแบบไม่พอใจ “เรื่องส่วนตัว”

โจพยักหน้าสั่งให้ออกไป ดาลัดดาวเดินออกไป สีหน้าเซ็งๆ โจ

โจมองตามดาลัดดาวไปจนเห็นว่าดาลัดดาวเดินหายเข้าไปในมุมหนึ่งแล้ว จึงกดโทรศัพท์โทรออก

“แม่...เมื่อไหร่จะเคลียร์ปัญหานั้นให้ผมได้ซะที ผมเบื่อที่นี่จะตายอยู่แล้ว เงียบอย่างกับป่าช้า แถมยังมีเด็กน่ารำคาญมาคอยก่อกวนอีก”

ดาลัดดาวเดินอ้อมเข้ามาแอบฟังอยู่ บ่นเบาๆ “ตัวเองนั่นแหละ เด็กเจ้าปัญหา”

“เงินเราก็มี แม่ก็จ่ายไปสิ เรื่องมันจะได้จบ” โจใส่อารมณ์กับแม่ “ถ้าแม่เคลียร์เรื่องนี้ให้ผมก่อนเปิดเทอมไม่ได้ ผมก็จะไม่กลับไปเรียน แล้วจะไม่กลับไปให้แม่เห็นหน้าอีกเลยด้วย”

โจกระแทกหูโทรศัพท์แบบหงุดหงิดมาก

“โหย...นิสัยเสียมากอ่ะ!!!” ดาลัดดาวยี้ใส่โจ