บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 11 หน้า 2
รถของเมืองแมนมาจอดหน้าบ้านทองทา เขามองเห็นลูกชายของตนก้าวขึ้นรถขับรถออกไปข้างนอก เขาคิดว่าทองทาต้องแวะไปหาช้องนางแน่ๆ จึงสั่งคนขับรถให้ขับตามไป เมืองแมนเองก็อยากพบช้องนางอยู่เหมือนกัน
ที่โรงพยาบาล ช้องนางใส่หฟังนั่งฟังเพลงอยู่เงียบๆ ทองทาเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่ “แม่ครับ”
“ทองทา...” ช้องนางเห้นหน้าทองทาก็จำได้ว่าคือลูกชายของตน
“พักหลังคุณช้องนางจำชื่อคุณได้แม่นเลยนะคะ เมื่อเช้า ยังถามถึงคุณกับคุณหนูมาลี ไม่ถามถึง... เอ้อ อีกคนเลย” พยาบาลรายงานอาการของช้องนาง ทองทายิ้มพอใจ
“วันนี้แม่จะเต้นสวอนเลค รอดูนะ แต่เดี๋ยว ขอเสริมสวยก่อน” ช้องนางหยิบแป้งตลับที่มีกระจกขึ้นมาเสริมสวย เงาจากกระจกสะท้อนภาพของเมืองแมนที่ยืนอยู่ข้างหลัง กำลังตกใจกับสภาพของอดีตภรรยา
ช้องนางทิ้งกระจกลงพื้นแล้วร้องกรี๊ดยาวออกมาเหมือนเห็นผี “กรี๊ดดดด ไอ้เมืองแมน แกมาทำไม ไอ้บ้า ฉันเกลียดแก แกนอกใจฉันไปหายายไฮโซลูกคุณหญิงนั่น ฉันจะฆ่าแก” ช้องนางพุ่งเข้ามาตบตีเมืองแมน ทองทาและพยาบาลเข้ามาจับ
“อย่าครับแม่ อย่าๆ” ชายหนุ่มร้องห้ามผู้เป็นแม่พัลวัน
สักครู่ใหญ่ๆ ช้องนางนอนหลับบนเตียงเพราะฤทธิ์ยา มีพยาบาลดูแลอย่างใกล้ชิด
เมืองแมนกับทองทายืนอยู่ห่างออกไป “อาการเขาหนักกว่าที่ฉันคิด” เมืองแมนมองช้องนางที่หลับอยู่อย่างเงียบๆ
“ช่วงแรกๆ แม่ต้องดูแลผม แม่แค่ติดยานอนหลับ ตอนหลังผมต้องไปอยู่ประจำ แม่เหงา ก็กินยามากขึ้น ยาพวกนั้นมันค่อยๆ ทำลายสมอง”
“แล้วไหนบอกมีแฟนเป็นฝรั่ง”
“จะมีกี่คนเขาก็ไม่ลืมคุณ คุณเป็นรักแรก เขาโทษว่าชีวิตเขาล่มจมเพราะคุณ”
“บ้า ....คนเราเลิกกัน ก็หาใหม่สิ เรื่องธรรมดาจะตาย คิดดู เขาแบ่งค่าเลี้ยงดูไปเท่าไหร่ เสวยสุขไม่ต้องทำงานไปทั้งชาติ แล้วจะเอาอะไรจากฉันอีก”
“เรากำลังพูดถึงความรัก มีใครพูดถึงเงินหรือครับ”
“แล้วแกอิ่มท้องเพราะความรักหรือเปล่าล่ะ” เมืองแมนประชด
“พ่อไม่เคยรู้จักความรักเลย ไม่เคยแม้แต่รักอาชีพ รักเกียรติยศของตัวเอง ยายเบลโกง คนด่าทั้งประเทศ ยังเฉยอยู่ได้” ทองทาเอ่ยขึ้นด้วยความขุ่นเคือง
“แกนี่มัน โฮ้ย...แล้วไอ้รองเท้า เสื้อผ้า หรือแม้แต่ความสามารถแก มันไปขุดดินขึ้นมาหรือ มันก็ต้องใช้เงินซื้อ ทุกอย่างก็เงินทั้งนั้น อย่าโง่เหมือนแม่แกหน่อยเลย โฮ้ย คุยกับแกแล้วอารมณ์เสีย ฮึ่ย”
“ผมอ่ะ ไม่ใช่แค่อารมณ์เสีย แต่จิตตกเลยล่ะ...” ทองทายกมือไหว้ “ผมขอร้องไหว้เลยก็ได้...อย่ามาที่นี่อีกเลย เราสองคนไม่ต้องเจอกันไปเลย ยิ่งดี !”