บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 11 หน้า 4
“ขึ้นไปที่ห้องวีไอพีนะ เดี๋ยวพี่ไปคุยงานที่ออฟฟิศก่อน เผื่อมีพรีเซ็นเตอร์ติดต่อมา ช่วงนี้ต้องขยันหาหน่อย”
ซีโร่เดินมาถึงห้องแต่งตัวไอพี ซีโร่จับที่เปิดประตูพร้อมกันกับเบล ทั้งสองตกใจหันมามองหน้ากัน เบลมีกระเป๋าหมาตัวน้อยตัวเดิมหิ้วมาด้วย
“ห้องวีไอพีไม่เห็นหรือ” เบลถามอย่างเชิดๆ
“เห็นครับ แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นห้องผม” ซีโร่ถอดแว่นกันแดดออก ยิ้มให้ โชว์ความหล่อของตัวเองให้เห็นชัดๆ
“อ้อ คุณซีโร่ ฉันรู้จักคุณ แล้วคุณรู้จักฉันไหม” เบลเอาแว่นกันแดดของตนยกขึ้นบ้าง ย้อนถามอย่างไม่ยอมแพ้
“คุณเบล…” ซีโร่นึกได้
“ระหว่างลูกสาวเจ้าของสถานี กับศิลปิน ใครจะวีไอพีกว่ากัน เป็นคำถามที่น่าสนใจว่าไหม” เบลถามอย่างวางอำนาจ
ทันใดนั้นเองเสียงข้อความทางโทรศัพท์ดังขึ้น ซีโร่กดอ่าน “ผู้จัดการผมส่งข้อความมาบอก เราต้องใช้ห้องแต่งตัวด้วยกัน”
“ใช้ด้วยกัน! กับคุณเนี่ยนะ” หญิงสาวทำเสียงไม่พอใจ
“ห้องเต็มน่ะ วันนี้คนเยอะ ถ้าไม่พอใจ ต้องให้พ่อคุณสร้างใหม่” ซีโร่ตอบกลับแบบกวนๆ
เบลโมโหกับท่าทางยโสของซีโร่ “นี่ กล้าพูดอย่างนี้กับฉันหรือ...อ๋อ เข้าใจละ เป็นแชมป์ซูเปอร์สตาร์รุ่น 1 ก็เลยนึกว่าตัวเองเป็นซุปตาร์จริงๆ เป็นไงล่ะ ได้ข่าวว่างานหดเหลือเดือนหนึ่งไม่กี่วัน แล้วอีกหน่อยซุปตาร์รุ่นสองก็กำลังจะมา อีกหน่อยคนก็ลืม !”
ซีโร่โกรธมาก พยายามระงับสติอารมณ์ ส่วนเบลสะบัดบ๊อบใส่แล้วเข้าห้องไป ซีโร่จำใจตามเข้าไปในห้อง
เบลเดินเข้ามานั่งในห้องแต่งตัว เอาหมาจากกระเป๋าออกมาเล่น ซีโร่กำลังจะนั่ง เบลก็ร้องโวยวาย ออกคำสั่งเหมือนซีโร่เป็นคนใช้ของตน “เดี๋ยว...ไปเอาน้ำมาให้ฉันแก้วหนึ่ง คนของฉันยังไม่มา”
ซีโร่หลับตา อดทน แล้วยืนขึ้นถาม เตรียมไปเอาให้ “น้ำอุ่นใช่ไหมครับ”
“น้ำให้หมา !” เบลเอ่ยออกมาทำให้ซีโร่ตัดสินใจไม่ไปไหนแล้วนั่งลงที่เดิม
“เอ๊ะ” เบลหันมาเจอซีโร่ยังอยู่ที่เดิมก็ทำเสียงสงสัย
“ผมจะทำให้เพราะเป็นหน้าที่ของสุภาพบุรุษ แต่สำหรับผู้หญิงหยาบคาย ผมไม่ต้องทำก็ได้”
“นี่...นายกล้าหรือ”
“ผมมายืนตรงนี้เพราะเสียงโหวตจากคนทั้งประเทศ ถ้าอำนาจเงินของคุณมันจะใหญ่กว่าเสียงมหาชน ก็ให้มันรู้ไป” ซีโร่เชื่อมั่นในความสามารถของตัวเอง