บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 11 หน้า 5
“เอาล่ะ ฉันไม่วางอำนาจกับคุณก็ได้ ฉันขอโทษแล้วกันแต่สิ่งหนึ่งที่ฉันจะขอ” เบลยอมอ่อนลง แต่มีเงื่อนไข
“คุณต้องการอะไรจากผม”
“วันก่อนฉันดูเทป คุณเหมือนจะรู้สึกดีกับแก๊งสาวเสิร์ฟ นั่นเท่ากับยกคะแนนแฟนคลับของคุณให้พวกมัน คุณต้องเลิกทำแบบนั้น เพราะถ้าพวกมันเข้ารอบ คนตกรอบคือฉัน”
“แล้วถ้าผมไม่เชื่อ”
“ไล่คุณไม่ได้ไม่เป็นไร บางทีการอยู่สถานีแห่งนี้อย่างไม่มีความสุข อาจจะทำให้คุณอยากลาออกเอง!” เบลมีสีหน้าดุคุกคาม แล้วเอาหมาไปวางบนตักซีโร่ หมาฉี่ออกมา
ซีโร่รีบยกหมาแล้วลุกขึ้น “เฮ้ย..... เปียกหมดเลย คุณนี่มันร้ายจริงๆ”
“หันมาสนับสนุนฉัน ไม่งั้น ชีวิตการทำงานคุณไม่สวยแน่ !”
ซีโร่ฟังแล้วเซ็ง
ที่ห้องแต่งตัว หนูมาลีกำลังดึงชุดของตัวเองให้สูงๆ ขึ้นมาปิดหน้าอกมากขึ้น เพราะไม่อยากแต่งตัวโป๊ะหรือเซ็กซี่มากเกินไป “เอาแบบมิดๆ ค่ะ คุณเห็นผู้หญิงเป็นสินค้าแบบนี้ไม่ได้นะคะ”
ช่างแต่งตัวมองอย่างงงๆ ไม่เข้าใจว่าหนูมาลีเป็นอะไร การะเกดส่ายหัวขำๆ กับท่าทางของหนูมาลี
อีกมุมหนึ่ง ครูที่สอนประจำตัวของเบลกำลังแนะนำสิ่งที่เบลควรทำยามที่ต้องออกไปพบปะพูดคุยกับสื่อ โดยมีนีน่าและยาหยีคอยตามเบลอยู่ห่างๆ
“ความรู้สึกข้างในเป็นสิ่งสำคัญ ความรู้สึกดีที่มีต่อทุกคน จะทำให้เราให้สัมภาษณ์ได้ดี คำถามนักข่าว ไม่ว่ารุนแรงแค่ไหน เราต้องไม่รำคาญที่จะตอบ”
เบลยังรู้สึกว้าวุ่น ตื่นเต้น พยายามหายใจลึกๆ เพื่อบรรเทาอาการตื่นเต้น
ครูเลยบอกให้หยุดเดิน “หยุดก่อนค่ะ มองครูนะคะ ตื่นเต้นใช่ไหมคะ ยิ้มไว้ค่ะ ยิ้มไว้”
เบลพยายามทำตามคำแนะนำ ทว่าพอหญิงสาวเห็นสามสาวเดินออกมาจากห้องในชุดสีแดงสด ก็ถึงกับกรีดร้องออกมา “กรี๊ดด”
เสียงกรี๊ดทำเอาสามสาวชะงัก หยุดมองกลุ่มของเบลที่ยืนห่างไป
“อะไรคะ อะไร” นีน่าตกใจร้องถามขึ้น
“สีแดง! แล้วทำไมฉันถึงใส่สีขาว” เบลชี้ไปที่กลุ่มสามสาว เอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ
ครูเอ่ยเสียงเบาลง “ทีมสไตล์ลิสต์ วาง theme ของคุณให้อ่อนหวานเป็นคนดี สีขาวเหมาะแล้วค่ะ”
“แต่สีแดงถ่ายรูปขึ้นกว่า มันเด่นกว่า...สามคน สามแดง ฉันจะเหลืออะไร”
“พวกคุณเบล เหมือนคุยเรื่องของพวกเรา” หนูมาลีที่ได้ยินไม่ถนัด เดาเอาจากอาการของเบล
“ดูสายตา ไม่ใช่เรื่องดีแน่ กรี๊ดออกมาขนาดนั้น” ชงโคสงสัย