บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 21

ดึกคืนนั้นที่บ้านของแคที่                

โรสหงุดหงิดหน้าตายุ่งเหยิงโวยใส่บอย  “ปรับความเข้าใจที่ดาดฟ้าดึกๆ เนี่ยนะ” 

“ทำไมหรือพี่” บอยถามงงๆ สงสัยว่าแปลกตรงไหนที่หนูมาลีกับทองทาจะนัดเจอกัน

“นี่แน่ะๆๆ” โรสตีแขนบอยเป็นจริงเป็นจังหลายหน

“โฮ้ย ผมเจ็บ” บอยคิ้วขมวดร้องเจ็บขึ้นมา

“มันเพิ่งร้องเพลงฟิเจอริ่งกันตอนค่ำ แล้วถ้าดึกๆ มันฟิเจอริ่งอย่างอื่นล่ะ” โรสเอ่ยอย่างไม่ไว้ใจ

“ผมบอกแล้ว อีกหนึ่งชั่วโมงต้องมาส่ง ผมสั่งเลยนะ สั่งจริงๆ”

“ฮึ่ย ไอ้ทองทา .....แกนะแก” โรสเดินไปมาว้าวุ่นใจ

“เอ๊า นังนี่ ตอนเขาทะเลาะกันก็ไปช่วยเขาคืนดี นี่พอเขาดีกันก็โกรธอีก ผีเข้าผีออก ลักษณะจะสับสน เดี๋ยวรุก เดี๋ยวรับนะเนี่ย” แคที่โวยเข้ามั่งอย่างรำคาญ   

บอยเดินไปดูที่หน้าต่างร้องบอกขึ้น “นั่นๆ มาแล้ว ไม่ต้องกลัวแล้ว” 

รถของทองทาวิ่งเข้ามา โรสและแคที่ ตามไปแอบดูด้วย

“ไหนดูเด๊ะ” แล้วทั้งสามคนก็วิ่งไปรุมดูเบียดกันอยู่มุมหนึ่ง เพราะกลัวทองทามองมาแล้วจะเห็นเข้า

“โอ๊ย มาเบียดทำไม เดี๋ยวจูบปากให้ถ่านไฟเก่าคุเลย” แคที่ด่าโรสที่เอาหน้ามาซะใกล้

ทองทาลงมาจากรถพร้อมหนูมาลี  พูดสั่งลากันเล็กน้อย อยู่ห่างๆ ไม่ได้ทำรุ่มร่าม 

“จูบลากันป่าววะ แตะลูกกูนะ จะเอาเอ็มเจ็ดสิบเก้ามายิงให้ไส้ไหลเลย” โรสยังทำตัวหวงลูกสาวขั้นรุนแรง อีกด้านหนึ่งหนูมาลีและทองทายิ้มแย้มบอกลากัน มือไม่แตะกันด้วยซ้ำ

“ไม่มีเห็นไหมเล่า มือยังไม่จับเลย” บอยเอ่ยขึ้น 

หนูมาลีเดินเข้าบ้าน ทองทามองขึ้นมา โบกมือทักทาย

“เฮ้ พี่ๆ” ทองทาเอ่ยเหมือนทักทายคนทั้งสามที่ซุ่มดูอยู่ ซึ่งทั้งบอย โรสและแคที่ต่างหลบวูบกันลงไป หัวชนกันเละเทะ กองนัวเนียกันอยู่ วุ่นวายด่าทอ 

“โอ๊ยเจ็บ” บอยร้องขึ้น

“อีเจ๊เหยียบตีนกู ออกไป๊” โรสรีบผลักแคที่ออกไป 

ทองทาพยายามเพ่งมองคนทั้งสามที่วุ่นวายอยู่แล้วหัวเราะออกมา