บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 21 หน้า 5
หนูมาลียิ้มอย่างเขินอาย พยายามดึงตัวออก เรียกเตือนสติอีกฝ่าย “พี่คะ พี่”
ทองทาสะดุ้งปล่อยหนูมาลี ยิ้มแห้ง ขอโทษ พร่ำพูดความตั้งใจเดิมที่เคยลั่นวาจาไว้ “หนูเป็นผู้หญิง พี่เป็นผู้ชาย เพราะความรักคือการให้เกียรติ พี่จะระมัดระวังมากขึ้นท่องไว้ๆ” ชายหนุ่มหลับตาลงพยายามระงับใจตัวเอง
หนูมาลีโล่งใจที่อีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไรล่วงเกินไปมากกว่านั้น
ขณะนั้นเอง อธิในชุดตำรวจเดินเข้ามาในบ้านของทองทา
“พี่อธิ” หนูมาลีเรียก
“เรื่องการะเกด…ฉันจนปัญญาว่ะ แกเป็นครูของการะเกด แกช่วยหน่อยได้ไหมวะ” อธิเข้ามาถึงไม่พูดพล่ามทำเพลงใดๆ รีบบอกจุดประสงค์การมาของตนทันที หนูมาลีกับทองทางง
อธิเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาว่า นับจากเหตุการณ์วันนั้น การะเกดไม่ยอมร้องเพลงอีกเลย ขนาดโต้งน้องชายขอให้ร้อง การะเกดยังปฏิเสธ ทองทาและหนูมาลี รับรู้จากอธิด้วยความงุนงง
“การะเกดไม่ยอมร้องเพลงอีกเลยหรือ” ทองทาถาม อธิพยักหน้ารับ
“นายวานิชเขาบอกว่า เขาชอบการะเกดตอนร้องเพลงน่ะค่ะ เป็นความทรงจำอันเลวร้ายของการะเกด”
ทองทาฟังแล้วเครียด ไม่รู้ว่าแก้ไขปัญหานี้อย่างไร
ที่ห้องอัดเสียง ขณะที่เจ้าหน้าที่กำลังมิกซ์เพลงกับแซนดี้ ทองทายังคงนั่งคิดเรื่องของการะเกด
“เพลงกำลังจะเสร็จหมดแล้ว คุณทองทาดีไซน์ท่าเต้นให้พี่ดูหน่อยได้ไหม อยากคุยกันก่อนน่ะ”
“ครูแซนดี้ครับ ครูมีวิธีแก้ไขคนที่ไม่ยอมร้องเพลงไหมครับ”
“อะไรนะ”
“มีคนๆ หนึ่ง เขารักการร้องเพลงเหมือนพวกเรา แต่แล้วพอวันหนึ่งเกิดเรื่องขึ้น เขาถูกทำร้ายทางจิตใจอย่างแรง เขาไม่ยอมร้องเพลงอีกเลย”
“โอ น่าสงสารจริง คนที่ไม่เคยร้องเพลง น่าสงสาร น่าสงสารที่สุด”
“ผมเป็นครูเขา ผมทิ้งเขาไม่ได้ แต่ต้องหาวิธีสอน”
“สิ่งที่สนับสนุนดนตรี คือความรัก”
“ความรัก...” ทองทาสงสัย
“ให้ความรักสร้างดนตรี และให้ดนตรีสร้างความรัก เขาถึงบอกว่าสุนทรียะสร้างคนได้ ถึงได้มีวิชาดนตรีบำบัดไง” แซนดี้ให้แนะนำแก่ทองทา
ทองทาครุ่นคิดต่อ “ผมเคยสอนให้เขารักตัวเอง รักคนอื่น”
“กับคนป่วย เราต้องเอาความรักของคนอื่น มาเยียวยา ต้องใช้ความรักของคนอื่น มาให้กำลังใจเขาทำให้เขาร้องเพลงอีกครั้ง”
ทองทายิ้มออกมา นึกวิธีออกแล้ว