บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 1 หน้า 4
“มือถือที่พ่อซื้อให้จะฝากไว้กับอาผู้ใหญ่ข้างบ้าน เจอพ่อแล้ว หรือมีอะไร จะโทรมาส่งข่าวไว้ที่อาผู้ใหญ่นะ” หนูมาลีกำชับ ย่าพยักหน้า หนูมาลีกอดย่า ขอบคุณที่เข้าใจ
“นังหงส์ เอ็งนี่เพี้ยน นี่มันสงกรานต์ หนูมาลีมันจะไปรับพ่อมันแค่อำเภอ ไปแค่ท่ารถ จะให้ทองมันไปทำไม เพี้ยนใหญ่แล้วนะเอ็ง” ปู่เชื้อเอ่ยว่าย่าหงส์ มาลีหัวเราะขำกับผู้เป็นย่า
คืนนั้น หนูมาลีเก็บเสื้อผ้าและข้าวของลงกระเป๋าใบเล็ก พร้อมโบรชัวร์ มองภายในบ้านอย่างอาลัย มองรูปพ่อที่ห้อง ฝันว่าจะได้เจอพ่อ และเหลือบไปมองอีกมุมหนึ่งของห้อง รูปพี่ซีโร่ขนาดใหญ่พร้อมข้อความ The Superstar ปีที่ 1 ....ซีโร่ สุดหล่อผู้เป็นแรงบันดาลใจของหนูมาลี
หนูมาลีออกจากบ้านมาถึงที่ท่ารถ เด็กสาวพอได้นั่งบนรถ ในมือยังกำใบสมัครและรูปพ่อไว้ด้วยกัน เพื่อเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวไว้
“พ่อจ๋า หนูจะได้เจอพ่อแล้ว...” เด็กสาวหันรูปอีกด้านเป็นรูปพี่ซีโร่ “พี่ซีโร่เป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะ”
วันรุ่งขึ้น ที่ท่ารถทัวร์ หนูมาลีเดินลงมาจากรถทัวร์ด้วยความอ่อนเพลียเพราะไม่เคยเดินทางไกล สักพักเกิดอาการคลื่นไส้ขึ้นมาต้องรีบวิ่งไปที่ถังขยะ เด็กสาวอาเจียนออกมาเพราะเมารถทัวร์
หนูมาลีพาร่างสะบักสะบอมไปที่ร้านค้า เอ่ยกับเจ้าของร้าน “ขอน้ำกินหน่อยจ้ะ“
“ขอเหรอ” คนขายทำเสียงดุ มองหนูมาลีหัวจรดเท้า
“ขอซื้อจ้ะ ฉันมีเงิน มีเงิน นี่ๆ” หนูมาลีวุ่นวายเปิดกระเป๋า ที่วางกับถุงใส่ทองของย่าสุดท้ายเลยร่วงตกพื้นออกมาหมด ทั้งปึกเงินและทองเพราะไม่ระวัง หนูมาลีหน้าซีด รีบเก็บ คนมองมาเต็ม คนขายน้ำก็มองเห็น
“เงินเยอะนี่” คนขายมีสีหน้าร้ายๆ ไม่น่าไว้ใจ
หนูมาลีตกใจมาก มองหน้าร้ายกาจของคนขาย และคนรอบข้างอย่างระแวง แล้วนึกถึงรายการผู้หญิงถึงผู้หญิงที่เคยดู
กาละแมร์เอ่ยเตือนในรายการ “ผู้หญิงถึงผู้หญิงวันนี้ เตือนภัยคนต่างจังหวัด สถานที่ที่อันตรายที่สุด สำหรับคนบ้านนอกที่เข้ากรุงครั้งแรกก็คือ ไม่น่าเชื่อนะคะ สถานีขนส่ง ทั้งหลายค่ะ!”
หนูมาลีหายเพลียทันที กลัวมาก จินตนาการไปไกล รีบซื้อน้ำแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น
อีกด้านหนึ่งของท่ารถ อธิ ตำรวจหนุ่มนอกเครื่องแบบมาดเซอร์ๆ นั่งรถมากับเพื่อนหนุ่มทองทา ซึ่งใส่ชุดเชิ้ตลายเก๋ไก๋ มีหมวกมีแว่น แต่งตัวแบบใส่ใจดูแลตัวเองเสมอจนดูเหมือนเกย์ ทั้งคู่เป็นเพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่เด็กๆ