บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 18 หน้า 2

“ไอ้แดงสลบเหมือดเลย หมัดเดียวสลบ ...โฮ้ย” น้อยเอ่ยอย่างตกใจต๊ดอะไรแรงเยอะขนาดนั้น เพื่อนๆ ได้แต่อึ้งกันไปหมด

โรส หนูมาลีและบอยตัดสินใจกลับมาที่บ้าน 

ย่าหงส์สงสัยที่เห็นทุกคนกลับมาเร็ว “เอ้าทำไมกลับมาเร็วจัง ไปช่วยงานเขาไม่ใช่หรือ” ย่าถามขึ้น 

โรสนั่งลงหน้าบึ้ง โมโหไม่หาย  

หนูมาลีก็ดูเศร้าๆ “ฉันไปซักผ้านะ” หนูมาลีเดินออกไปเสียใจกับเรื่องนี้เช่นกัน 

บอยมองหน้าโรสแล้วตอบแทน “เห็นคนเยอะแล้ว ก็เลยกลับมาทำงานซ่อมบ้านเราต่อดีกว่า” บอยเอ่ยจบก็เดินเข้าไปหลังบ้าน 

โรสเดินไปนั่งเศร้า ไม่สามารถเข้ากับคนแถวนี้ได้ หงส์มองแล้วสงสัยว่าลูกมีเรื่องอะไร

ปู่ที่กำลังนั่งถักแห เงยหน้ามอง “เอ๊ะใครมานั่น” 

รถบัสคันหนึ่งเข้ามาจอด แคที่ในชุดขาวสุดเก๋ เดินลงมา คนรถเอากระเป๋าเดินทางมาวางให้ บนรถมีคนชุดขาวโบกมือลา แล้วรถบัสก็วิ่งออกไป

“พี่แคที่…” โรสอึ้ง

โรสออกมารับแคที่ที่หน้าบ้าน “อะไรของเจ๊อ่ะ” 

“โฮ้ย คิดถึง” แคที่จะกอดโรส แต่บอยวิ่งมาถึง ก็เลยเบนเป้าหมายไปกอดบอยแทนเพราะหนุ่มกว่า  

“มานี่คุยกันก่อน” โรสต้องหนีบแคที่ออกมาคุยให้รู้เรื่อง

“รถทำบุญ 5 วัน 50 วัด ฉันเป็นเจ้าภาพเอง นี่ครบแล้วคืนนี้เขาจะตีเข้ากรุงเทพฯ ฉันเลยให้เขามาส่งบ้านแก ฉันจะมาค้างกับแก” 

“โฮ้ย สาธุ 50 วัด...เข้ากะโหลกได้สักห้าเม็ดไหม” 

“กะโหลกแกซักหน่อยไหมล่ะ” แคที่ยกมือจะตบหัวโรส  โรสหัวเราะหันหนี

“แล้วเจ๊จะอยู่ได้หรือ” โรสเอ่ยอย่างกังวล

แคที่วางท่าสงบ เปิดกระเป๋าหยิบหนังสือพระออกมา “ฉันหันเข้าทางธรรมแล้ว ... ขออัญเชิญพุทธภาษิตความยินดีในธรรมย่อมชนะความยินดีทั้งปวง...  แกสองคนอยู่ได้ ฉันก็อยู่ได้” 

“โห พุทธภาษิตเลยหรือ แนวสุดๆ” บอยทำท่าทึ่งๆ แคที่ปลื้ม ทำหน้าเย้ยว่าเจ๋งป่ะ โรสมองแล้วขำๆ

ทองทานั่งเครื่องบินมาลงยังบ้านเกิดของหนูมาลี เดินมาที่ร้านดอกไม้แถวสนามบิน ชายหนุ่มหยิบดอกกุหลาบแดงขึ้นมายิ้มกับตัวเอง ตั้งใจซื้อกุหลาบแดงเอาไปให้หนูมาลี