บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 18 หน้า 5
“ผมคิดถึงหนูมาลี ผมก็เลยมา และผมก็มั่นใจว่าหนูมาลีก็คิดถึงผมเหมือนกัน ใช่ไหมจ๊ะ” ซีโร่เอ่ยถาม ทว่าหนูมาลียิ้มเจื่อนๆ ไม่ตอบอีกฝ่ายเพราะไม่ได้คิดถึง
“ผมมาหา เอ้อ” ทองทามองหน้าหนูมาลี “...พี่โรส” ทองทาเขินไม่กล้าพูดตามจริง
โรสทำหน้าหน่ายๆ ดุๆ มองทองทาว่ามันจะปากแข็งไปไหนนักหนา ทองทาเลยเปลี่ยนท่าที หันมาสู้เปลี่ยนเป็นจริงใจ จริงจังมองหน้าหนูมาลีทุกคำ “เอ้อ มาหาหนูมาลีครับ ผมบอกหนูมาลีไปแล้วว่าผมคิดยังไงกับเขา ผมอยากรู้ว่าเขาคิดยังไงกับผม!”
หนูมาลีอึ้ง ทั้งสองสบตากัน ทองทามองมาอย่างจริงใจ
“งั้นแกก็ตอบเขาไป ว่าแกอยากให้ใครอยู่ อยากให้ใครไป” โรสหันมาถามผู้เป็นลูกสาว
“หา....ต้องเลือกด้วยหรือคะ”
โรสหมั่นไส้ “เอ๊า นังวันทองสองใจนี่ ถามออกมาได้ จะบอกวิธีเลือกให้นะ แกต้องเลือกคนที่แกคิดถึงคนแรกเวลาที่แกเศร้า เพราะเวลาที่แกสุข มีคนมากมายอยู่กับแกอยู่แล้ว แต่เวลาที่แกเศร้านี่ล่ะ ใครที่แกนึกถึงทันที ต้องการคำปรึกษา คำปลอบใจจากใคร คนนั้นแหละ”
หนูมาลีมองทองทา ทองทามองหนูมาลี เพราะคิดถึงกันเป็นคนแรกเสมอ
โรสเห็นดังนั้นเลยสรุป “โอเค …. ตกลงทองทาชนะ”
“เฮ้ย. ยัง !” พิสมัยร้องค้านขึ้น
“ออกนอกหน้าไปหรือเปล่าครับ เขายังไม่ได้พูดเลย ผมเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้หนูมาลีอยากเป็นนักร้อง หนูมาลีมาถึงตรงนี้เพราะผม ทุกอย่างชัดอยู่แล้วว่าเราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป บอกคุณพ่อไปสิคะ ว่าหนูเลือกพี่”
หนูมาลียิ้มแห้ง ซีโร่พูดก็ถูก “หนู เอ้อ”
“โฮ้ย ติดอ่างขึ้นมาทันที สมองชา สมองด้าน สมองเฉื่อยฉับพลัน เพชรกับกรวดดูแป๊บเดียวก็รู้ ยากตรงไหนวะ” โรสเอ่ยอย่างเซ็งๆ ที่หนูมาลีไม่ได้ดั่งใจ
“เอ้อ ผมขอออกความเห็นนิดนึง เรื่องพวกนี้ต้องใช้เวลา พี่โรสให้น้องเขาดูกันไปเอง ให้เขาเลือกด้วยตัวของเขาเองดีกว่าไหม บรรยากาศตรงนี้มันเหมือนนั่งเลือกว่าจะเลือกกินหมูกระเทียมหรือกินไก่กะเพรา มันไม่ค่อยใช่นะครับ” บอยแย้ง
“ใช่ค่ะ ใช่ๆ” หนูมาลีรีบพยักหน้าและชี้ว่าใช่ๆ โรสได้แต่เซ็ง
“พรุ่งนี้หนูมาลีเขาจะขึ้นเวทีด้วย งานวัดน่ะครับ ชาวบ้านแถวนี้คงดีใจที่เจอดาราอย่างคุณสองคน อยู่ช่วยงาน ทำบุญด้วยกันก่อนดีไหมครับ” บอยออกความเห็น
“ออกงานวัด… อี๊ ไม่เอ๊า” พิสมัยทำท่ารังเกียจ
“ผมอยู่” ทองทารับปาก
ซีโร่มองหน้าทองทา ไม่ยอมแพ้ “ผมก็อยู่”