บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 20 หน้า 4

โต้งปีนลงมาจากต้นไม้ ตามด้วยการะเกด ทั้งสองยังแอบเขวี้ยงลูกไม้ใส่กัน อธิมองไม่วางตายิ้มๆ

การะเกดนึกว่ามองเสื้อตัวเองเลยมองตาม “แหะๆ เสื้อเปื้อนหมดเลย”

“ไม่ได้มองเสื้อ...ไม่ได้เห็นเกดหัวเราะมาเป็นเดือนแล้ว” 

การะเกดอึ้งไป จริงของอธิ

ที่แคร่หน้าบ้าน  การะเกดเด็ดกระถินอยู่ โต้งทำงานบ้านทั่วไป ที่ทั้งคู่ไปเล่นที่ต้นไม้ เพราะก่อนหน้านี้ออกไปเก็บผัก จับกบ อธิหยิบกีตาร์มานั่งเล่น

“อยู่ที่นี่ไม่มีเงิน แต่ก็ไม่อดตาย จับกบ เก็บยอดกระถิน ไปทำงานโรงงานก็อยู่ได้ทั้งปีแล้ว” การะเกดเอ่ยขึ้น

“คิดเหมือนพี่ พี่กำลังทำเรื่องขอย้ายมาทำงานที่นี่” 

“พี่อธิเล่นกีตาร์เป็นด้วยหรือ  พี่เกด  ร้องเพลงให้ฟังหน่อย” โต้งบอกพี่สาว

“มาเริ่มเลย” อธิตั้งท่าเตรียมเล่น รอให้หญิงสาวร้องเพลง ทว่าการะเกดนึกถึงความทรงจำเลวร้ายที่เกิดขึ้น 

การะเกดเดินลุกหนีไปทันที  ไม่อยากร้อง “โต้งร้องเถอะ พี่ไม่อยากร้อง” 

อธิอึ้งมองอย่างสงสาร แล้วเสียงมือถือก็ดังขึ้น

หนูมาลีโทรมาจากบ้านแคที่ “ขอโทษที่รบกวนนะคะ การะเกดเขาไม่รับสายน่ะค่ะ คิดถึงเขาไม่ได้คุยกันเลย” 

“เขาปิดมือถือ ทำท่าเหมือนจะไม่กลับไปกรุงเทพฯ ตัดโลกทางนั้น แต่เขาสบายดี ดูมีความสุขขึ้น” 

“ได้ยินอย่างนั้นก็ค่อยยังชั่ว ฝากบอกว่า หนูมาลีโทรมาแล้วกันนะคะ” 

“ได้จ้ะ” อธิรับคำ

หนูมาลีนึกได้ถามขึ้น  “เอ้อ พี่อธิคะ พี่ทองทาเนี่ย เขามีปัญหากับพ่อ แล้วบรรดาผู้หญิงของพ่อ เอ้อ...” 

“ไม่นะ เขารักเบลเหมือนน้องสาวแท้ๆ ด้วยซ้ำ เขาไม่ใช่คนขี้อิจฉาหรอก ยิ่งเมียคนสุดท้าย....คุณโยน่ะ มันยิ่งคลั่งไคล้เขา พี่ยังแซวบ่อยๆ ว่ามันจะแย่งเมียพ่อ” อธิเอ่ยขึ้นขำๆ 

“อ๋อค่ะ หนูเคยสนิทกับพี่เขามาก แต่เอาเข้าจริงก็แทบไม่รู้จักเขาเลย” หนูมาลีรู้สึกเศร้าขึ้นมา รีบวางสายไป

“เอ้อ เดี๋ยวสิ...เฮ้ย ซวยแล้วกู…ขอโทษนะเพื่อน” อธิเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองพูดเรื่องที่ไม่สมควรออกไป

ที่บ้านทองทา หลังจากที่ชายหนุ่มเดินมาส่งโยทะกาที่หน้าบ้าน พอเดินกลับมาก็เห็นถุงใส่เสื้อวางกองไว้ ทองทากดมือถือถามโรส 

“พี่โรสให้คนเอาของมาฝากหรือครับ... หนูมาลี หรือครับ เอ๊ะไม่เจอนี่ครับ”