บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 20 หน้า 5
“นางนี่เรื่องเยอะจริง มันคงวางเสร็จแล้วหนีกลับล่ะสิ”
“เฮ้อ กลายเป็นคนมองหน้ากันไม่ติดซะงั้น เมื่อไหร่เขาจะทำใจเรื่องผมได้เสียทีเนี่ย ต้องให้กลายเป็นเกย์ไปใช่ไหม เขาถึงจะพอใจ” ทองทาเอ่ยขึ้นอย่างเพลียๆ เหนื่อยๆ โรสเองก็คิดตามนึกกันไปว่าเป็นเรื่องนี้
ที่บ้านแคที่ หนูมาลียังนั่งซึม จิตใจห่อเหี่ยว นึกถึงภาพที่ตัวเห็นเข้าก็ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไร
“เอ้า นั่งซึมอะไรอยู่ ถ้าไม่ซ้อมร้องเพลง ก็ไปอ่านหนังสือเรียนโน่น นั่งคิ้วผูกโบว์สามชั้นอยู่ตรงนี้ เสียเวลา” โรสเอ่ยอย่างไม่ชอบท่าทางไร้ชีวิตชีวาของลูกสาว
“จะขึ้นคอนเสิร์ตแล้ว พี่โรสต้องเป็นคนสอนหนูร้องเพลงแล้วล่ะ”
“เรื่องทองทาน่ะ” โรสพยายามจะอธิบาย แต่หนูมาลีตัดบทไม่ยอมฟัง
“ไม่ต้องพูดแล้ว เอ้านี่ฟัง” หนูมาลีใส่หูฟังมือถือให้โรสข้างหนึ่ง ตนข้างหนึ่ง
อีกด้านหนึ่งนั้น โยทะกาแอบมาหาหนูมาลีที่บ้านแคที่ หญิงสาวแอบยืนมองอยู่ ตามดูความเป็นไปของหนูมาลี
“เพลงนี้เพลงแรกนะ กับเพลงที่สอง หนูจะร้องเพลงไหนดี” หนูมาลีถามความเห็น
“ก็ร้องที่ตัวเองชอบ” โรสแนะนำ
“งั้นเอาเพลงแรก” หนูมาลีตัดสินใจเลือก
“โฮ้ย เพลงอะไรก็ไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง เอาเพลงที่สองดีกว่า”
“เพลงแรกมันเพลงวัยรุ่น พี่ไม่รูัจัก พี่สอนไม่เป็นใช่ไหมล่ะ” ฃ
“อีนี่มาดูถูกกัน ฉันไม่มีความรู้ ฉันไม่ทำคณะคาบาเร่ต์มาได้เป็นสิบๆ ปีหรอก เอาเพลงสอง มาเริ่มเลย”
“เอ๊ะ ไหนบอกให้เลือกเอง ....ตัดใจละ เอาเพลงแรก” หนูมาลีไม่ยอมคล้อยตาม
“ก็บอกให้เอาเพลงสอง” โรสแย้งขึ้นอีก
“เพลงแรกเถอะนะ” หนูมาลีทำเสียงอ้อนๆ
“ทำไมวะ เพลงเก่าหน่อย ร้องไปมันจะตายหรือไง โถอีสมัยใหม่ วัยรุ่นสมองปลาทอง วันๆ นุนิ งุงิ ไร้รสนิยม” โรสเอ่ยหมั่นไส้
“นุนิ งุงิ“ หนูมาลีแกล้งทำเสียงง้องแง้ง ทำหน้าแอ๊บแบ๊ว เอาหัวไปชนๆ อ้อน
“ไม่ต้องมาอ้อน เหงื่อทั้งตัว เหม็นเชียว สระผมเมื่อไหร่”
“เพิ่งสระ... เดือนที่แล้ว นี่ๆ” หนูมาลีแกล้งเอาหัวไปถูกที่เสื้อที่ไหล่ของโรส
“อ๊าย สกปรก มีเหาป่าว อย่าเอาเหามาติดฉัน” โรสทำท่าเดินหนี หนูมาลีไล่กอดเอาหัวไปถูๆ
“เฮ้ย ไป มีจริงป่าววะเนี่ย ชักคันแล้วนะ
โยทะกาแอบมองหัวเราะตามพ่อลูก โรสหันไปเพราะรู้สึกเหมือนมีคนมอง โยทะการีบหลบไป โรสคิดๆ ระหว่างที่หนูมาลียังกอดอ้อนพ่อ