บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 24 หน้า 2
หนูมาลี เดินมาหน้าร้าน เจอชงโคที่เดินเข้าร้านมามองๆ
หนูมาลีดีใจ เอ่ยทักเพื่อน “ชงโค ไปไงมาไงเนี่ย”
“ฉันเห็นข่าว ร้านดังมากเลยนะ”
“ใช่ คอนเซ็ปต์ใหม่ ไม่มีผู้หญิงพวกนั้นแล้ว”
ชงโคหน้าเสียกับคำว่าผู้หญิงพวกนั้น
“ฉันขอโทษ” หนูมาลีส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้เพื่อน ชงโคก็ยิ้มเจื่อนๆ เช่นกันพยักหน้าเข้าใจ เดินมาหาเซๆ เหมือนคนเมา
“นี่เธอดื่มมาหรือ”
ชงโคเอ่ยเสียงเศร้าลง “ฉันดื่มทุกวัน ตอนแรกก็งาน ลูกค้าให้ แต่ตอนหลังก็กลายเป็นติด ต้องซื้อกินเอง”
“โห กินทุกวัน แล้วจะเหลือเงินเท่าไหร่เนี่ย”
“มีใครอยู่บ้าง เกดอยู่ไหม วันนี้ฉันว่าง ไปกินข้าวกันเถอะ ฉันอยากเลี้ยงข้าวพวกเธอ”
หนูมาลียิ้มพยักหน้ารับคำชวน
ที่ร้านอาหาร สามสาวมีโอกาสได้มากินข้างพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้ง ทั้งหมดกำลังดูเมนูอาหาร โดยมีบ๋อยคอยรับคำสั่ง
ชงโคบอกบ๋อย “เอากุ้งอบวุ้นเส้น สเต็กปลา แล้วก็ปลานึ่งซีอิ๊ว แล้วก็...” หญิงสาวทำท่าให้บริกรดู อย่างคุ้นเคยกัน “กรึ้บๆ หนึ่งขวด”
“ของแพงๆ ทั้งนั้นเลย เธอไม่ต้องเลี้ยงเราแพงขนาดนี้ก็ได้” การะเกดเอ่ยอย่างเกรงใจ
“ฉันไม่อยากถูกต่อว่า ได้ดีแล้วลืมเพื่อน พวกเธอฟังเพลงฉันหรือยัง”
“มีเพลงใหม่แล้วหรือ” หนูมาลีถาม
ชงโคหน้าเสีย “ยัง ก็เพลงเก่า เพลงเดียวนั่นแหละ”
“แล้วเมื่อไหร่จะมีอัลบั้มล่ะ ดีใจด้วยนะ”
ชงโคโกหก “เสี่ยเขาบอกไม่นานมานี้ แล้วเธอล่ะหนูมาลี ดีใจด้วยนะที่เข้ารอบ”
“ไม่ดีใจสักนิด ไอ้การประกวดนี่ ฉันไม่น่าเริ่มต้นตั้งแต่แรกเลย สุดท้ายเพราะการประกวดนี่ ทำให้ฉันต้องมาเจอกับ ...เอ้อ” หนูมาลีเผลอหลุดความในใจออกมา แต่ะชะงักไว้ทัน
“เจออะไร มีอะไรหรือเปล่า” การะเกดถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
“ช่างเถอะ” หนูมาลีทำท่าเหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร
ขณะนั้นเอง ทีวีในร้านที่เปิดไว้ มีรายการข่าวบันเทิงฉาย มีรูปภาพนิ่งเสี่ยวานิชปรากฏบนหน้าจอ การะเกดอึ้งไปกับรูปนายวานิชบนจอทีวี
“นายวานิช… ขอให้มันโดนจับ” หนูมาลีเอ่ยแช่งชักอีกฝ่าย การะเกดนั่งหน้าเครียด