บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 24 หน้า 5

เบลตาเขียวหันขวับมองหน้าจ๋า ความกราดเกรี้ยวดุร้ายของเบล นับวันจะมากขึ้นจนกลายเป็นอำมหิต

“อ๊า  แรงส์แบบนี้สินะ มิน่าถึงกล้าส่งรูปให้นักข่าว พ่อแม่ เพื่อนฝูง ไม่อายเลยใช่ไหม อยากมากใช่ไหมเป็นเมียน้อยเนี่ย” บุณฑริกเอ่ยขึ้นอย่างดูถูก

“แล้วรู้ได้ไง ว่าฉันจะเป็นเมียน้อยไปตลอดชีวิต คุณโยแก่แล้ว อาจจะตาย อาจจะป่วย หรืออาจจะหย่า ใครจะไปรู้…” จ๋าเอยทำหน้าเชิดใส่ 

โยทะกาอึ้งช็อกทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าจ๋าจะคิดกับตนแบบนี้

“ตกลงแกจะเอาให้ได้ใช่ไหม แกไม่ยอมหยุดใช่ไหม” บุณฑริกถามย้ำ

“คุณก็ไปบอกคุณเมืองแมนสิ ว่าให้หยุด อ้อ ถ้าบอกแล้วเขาไม่หยุด ฉันก็ช่วยไม่ได้นะ”  จ๋ายักไหล่ทำท่าไม่แคร์ โยทะกาได้ฟังก็รู้สึกเจ็บปวดที่คนใกล้ตัวทำกันได้

“กรี๊ดด อีบ้า !” เบลร้องกรี๊ดสั้นๆ แล้วหยิบกระถางขึ้นมาทุ่มใส่จ๋า โชคดีจ๋าหลบทัน

“นี่จะฆ่ากันหรือไง” จ๋าร้องขึ้นอย่างตกใจ

“ผู้หญิงอย่างแกนี่มันเยอะจริงๆ ต่อไปนี้ฉันไม่ใช้ใครแล้ว  ฉันจะจัดการด้วยตัวฉันเอง” เบลเดินไปหยิบไม้กอล์ฟแถวนั้นขึ้นมา วิ่งไล่ตีจ๋า จ๋าร้องกรี๊ด วิ่งหนีหลบเบล

โยทะการีบเข้าไปจับตัวเบลไว้ “คุณเบล หยุดนะ หยุด” 

“ฉันไม่ได้เป็นพระอิฐพระปูนเหมือนคุณ นังปลวกหน้าหนาแบบนี้ ทนเข้าไปได้ยังไง ยายก็เหมือนกัน เอาแต่พูดแต่ขู่ มันจะได้อะไรขึ้นมา คนแบบนี้ต้องเอาให้เข็ด” 

เบลบุกเข้าไปหาอีก จ๋าวิ่งหนี  เบลฟาดกระถางแถวนั้น แตกกระจาย

 โยทะกาตามขวางอีก “ตั้งสติหน่อยสิ อยากเป็นข่าวหรือไง ซูเปอร์สตาร์น่ะไม่อยากเป็นหรือถามหน่อย ถ้ามีข่าวแบบนี้จะได้เป็นไหม หา” ได้ผล เบลอึ้งไปยอมหยุด  

“ก็มัน  ก็มัน ...  ฮึ่ย !” เบลยอมหยุด จ๋าไปแอบหลังเก้าอี้  ท่าทางกลัวมากหายซ่าส์ไปเลย

ที่บ้านเมืองแมน เมืองแมนที่ได้รู้ข่าวจากจ๋าว่าเบลไปอาละวาดถึงที่คอนโดก็ไม่พอใจ

“เบล เมื่อก่อนหนูไม่ได้เป็นแบบนี้ ตอนนี้เป็นอะไร เหี้ยมโหดขึ้นทุกวัน” เมืองแมนโวยวายกับเบล จับแขนลูกสาวไว้ร้องถามขึ้น

“อย่ามาแตะต้องตัวหนู คุณก็แค่คนที่ทำให้หนูเกิดมาเท่านั้นแหละ” เบลเอ่ยขึ้นอย่างรังเกียจ

“เบล !” เมืองแมนตกใจกับสายตาเกลียดชังของเบล  

“หนูเกลียดพ่อ!” เบลพูดเสร็จ เดินออกไป ทิ้งให้เมืองแมนยืนอึ้ง

“ผู้หญิงคนนี้มันงูเห่า เธอต้องเลิกกับนังนี่” บุณฑริกเอ่ยเตือนผู้เป็นลูกเขย

“ได้  ถ้ามีนิสัยส่งภาพให้นักข่าวแบบนั้น ผมก็ไม่โง่คบต่อหรอก ผู้หญิงมีเยอะแยะ” เมืองแมนรับปาก

“ผู้หญิงมีเยอะแยะ แปลว่าหมดนังนี่ก็จะมีอีกใช่ไหม” บุณฑริกถามอย่างรู้ทัน